نقش بهبودی عضو با گذشت زمان بر دیه در حقوق اسلامی
نوع مدرک
Textمقاله پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
گذشت یکسال به عنوان یک اصل در فقه اسلامی بر اساس نصوص روایی در بسیاری موارد جهت یقینی شدن امور پذیرفته شده است. برخی از فقها، بهبودی عضو، بعد از گذشت یکسال را بر اساس روایات، موهبت جدیدی به جانی یا مجنی علیه به حساب آورده اند که موجب ایجاد آثاری مانند عدم بازگشت دیه ی پرداختی به جانی یا عدم اجرای دوباره ی قصاص جانی می دانند. نظر مقابل، با رد این ادله، گذشت این مدت را در مورد ثبوت دیه یا عدم آن بی تاثیر می داند. این گروه، عضو رویش شده را همان عضو از دست رفته محسوب نموده اند که موجب ترتب آثاری چون عدم ثبوت دیه و یا برگشت پذیری دیه ی پرداختی خواهد بود. قانون مجازات اسلامی در مورد بهبودی، پس از گذشت زمان و تکلیف دیه در این مورد، ساکت است و هیچگونه اختیاری در رابطه با گذشت زمانی مانند یکسال، جهت مسلم شدن امر به حاکم اسلامی یا قاضی نمی دهد. در این مقاله ثابت می شود که گذشت یکسال به عنوان اماره ی احتساب عضو رویش شده به عنوان یک هدیه ی جدید خداوند به شخص، می باشد؛ به طوری که می توان در صورت پیدا شدن یقین از راههایی مانند نظریه ی کارشناسی و یا عادی نبودن بهبودی عضو، به کمتر از این زمان نیز بسنده نمود.
کلید واژگان
گذشت زمانبازگشت دیه
بهبودی عضو
اختیارات حاکم اسلامی
حقوق کیفری
شماره نشریه
61تاریخ نشر
2019-07-231398-05-01
ناشر
پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامیسازمان پدید آورنده
دانشیار گروه فقه و حقوق دانشکده الهیات دانشگاه آیت الله حائری میبداستادیار گروه فقه و حقوق دانشکده الهیات دانشگاه آیة الله حائری میبد
دانشجوی دکتری فقه و حقوق جزا دانشگاه آیة الله حائری میبد
