بررسی تأثیر ساختار سررسید بدهی بر محافظه‌کاری حسابداری

Abstract

محافظه‌کاری، تمایل حسابداران به الزام درجه بالاتری از تأییدپذیری برای شناسایی اخبار خوشایند در مقایسه با اخبار ناخوشایند، معنا شده است. نتایج پژوهش‌های پیشین نشان می‌دهد یکی از عوامل تعیین‌کننده محافظه‌کاری حسابداری، تصمیمات مرتبط با سررسید بدهی است. کوتاه بودن سررسید بدهی‌ها اجازه کنترل‌های بهتر را برای مدیر فراهم می‌کند، زیرا سررسید کوتاه‌تر، انگیزه مذاکرات مجدد برای تمدید بدهی را افزایش داده و اعتباردهندگان هم قرارداد بسته‌تر و دقیق‌تری را با قرض‌گیرنده منعقد کرده و می‌توانند با مشخص شدن عملکرد شرکت در طی اولین دوره، برای تصمیم‌گیری در خصوص تمدید قرارداد یا تغییر شرایط قرارداد اقدام کنند. هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر ساختار سررسید بدهی بر محافظه‌کاری حسابداری است. جامعه آماری پژوهش را شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال‌های 1384 تا 1393 تشکیل می-دهد. در این پژوهش برای اندازه‌گیری محافظه‌کاری حسابداری از مدل باسو (1997) و برای اندازه-گیری سررسید بدهی از نسبت بدهی کوتاه‌مدت (بدهی که در طی یک سال تسویه می‌شود) به کل بدهی استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که سررسید بدهی کوتاه‌مدت تأثیر منفی معناداری بر محافظه‌کاری حسابداری دارد. همچنین رابطه اندازه شرکت و اقلام تعهدی اختیاری با محافظه‌کاری حسابداری معنادار است. بر اساس بررسی‌های بیشتر، میزان جریان‌های نقدی بر سطح محافظه‌کاری حسابداری تأثیرگذار است. تأثیرگذاری جریان‌های نقدی بر سطح محافظه‌کاری حسابداری بیانگر وجود حساسیت محافظه‌کاری نسبت به جریان‌های نقدی است.