تحلیل روان‌کاوانۀ شخصیّت احمد عاکف در رمان خان الخلیلی بر اساس نظریۀ شخصیّت کارن هورنای

Abstract

رمان خان الخلیلی حوادث مربوط به جنگ جهانی دوم و ورود استعمارگران به مصر را به تصویر می‌کشد و زندگی شخصی و اجتماعی احمد عاکف شخصیّت اصلی داستان را بیان می‌کند. نظریۀ شخصیّت کارن هورنای، یکی از مهم‌ترین نظریه‌های‌ شخصیّت است که بسیار مورد توجّه پژوهشگران ادبیّات قرار گرفت و دیدگاه‌های او در مورد شخصیّت‌های روان‌رنجور، زمینه را برای نقد روان‌شناسی آثار ادبی و شخصیّت‌های داستانی فراهم آورد. رمان خان الخلیلی نیز دارای تِم و زمینۀ روان‌شناسی است؛ پس این جستار برآن است تا با شیوۀ توصیفی-تحلیلی و بر اساس نظریۀ شخصیّت کارن هورنای به تحلیل روان‌کاوانۀ احمد عاکف، قهرمان داستان بپردازد. بر اساس یافته‌های پژوهش احمد عاکف شخصیّت روان‌رنجوری است که دارای یک خودانگاره و دنیای غیرواقعی و بسیار آرمان‌گراست. او برخی از نیازهای شخصیّت‌های حرکت به دور از مردم همچون نیاز به استقلال و خودبسندگی، کمال‌گرایی و آسیب‌ناپذیری و برتری را داراست. همچنین برخی نیازهای گرایش علیه مردم را دارد که در قالب بهره‌کشی و ارتباط با دیگران بر اساس منافع شخص و میل به تحسین شدن از سوی دیگران بازتاب می‌یابد.