بررسی میزان تأثیر مؤلفه های اخلاقی در تدریس اساتید از دیدگاه دانشجویان دانشگاه کوثر بجنورد

Abstract

<br /><em> </em>وجود اخلاق در آموزش عالی باعث رشد و بالندگی آن می‌شود. اخلاقی بودن استاد در حرفه‌اش حاصل دانستن، خواستن، توانستن و نگرش است. اخلاق و تدریس به‌طور ذاتی همسو و درهم‌تنیده می‌باشند. استاد مهم‌ترین و اساسی‌ترین عامل موفقیت در تحقق اهداف آموزشی در هر دانشگاه می‌باشد. در این تحقیق به‌ تعیین میزان تأثیر هر یک از مؤلفه‌های اخلاقی در تدریس اساتید، از دیدگاه دانشجویان پرداخته شده است. پژوهش توصیفی-‌مقطعی با مشارکت 23 دانشجوی مؤنث ترم دوم مقطع کارشناسی در رشته‌ی جغرافیا از دانشگاه کوثر بجنورد که از معدل بالای 5/16 در ترم اول برخوردار بودند انجام شد. طی پرسشنامه‌ای (بر اساس نتایج کار به‌دست آمده از تحقیق مطلبی فرد و همکاران، 1390) دانشجویان به میزان تأثیر هر یک از هشت مؤلفه‌ی اساسی در تدریس اخلاقی اساتید با 22 زیر مقوله در مقیاس لیکرت 5 درجه‌ای پاسخ دادند. این مؤلفه‌ها کارآمدی آموزشی، کارآمدی در ارائه‌ی محتوا، تعامل حرفه‌ای، توجه به رشد همه‌جانبه‌ی دانشجویان، احترام به همکاران، فضای بحث مناسب در کلاس، احترام به کلاس و ارزشیابی درست را شامل می‌شد. نتایج نشان داد که کارآمدی آموزشی و ارزشیابی درست به‌عنوان شاخصه‌های بااهمیت‌تری در تدریس اخلاقی اساتید ایفای نقش می‌نمایند و نسبت به سایر مؤلفه‌ها از میزان تأثیر بیشتری برخوردار هستند. اساتیدی که خود را ملزم به رعایت تدریس اخلاقی می‌دانند به‌نحو بارزتری از روش‌ها و راهکارهای آموزشی آگاه هستند و ارزشیابی مناسب و عادلانه‌ای انجام می‌دهند. توجه به انتخاب اساتید با کارآمدی آموزشی بالا و آگاه به اررزشیابی درست در نظام آموزش عالی شایان توجه می‌باشد.<br /><br /> <br /> <br clear="all" /><br /> <br /><br />