بررسی دانش کشاورزی پایدار در بین سیب زمینی‌کاران شهرستان شوشتر

Abstract

پایداری واحدهای بهره برداری از جمله موضوعات جدی است که در سالیان اخیر توجه بسیاری محققان را به خود جلب کرده است. بررسی میزان دانش کشاورزان در مورد کشاورزی پایدار یک عامل تعیین کننده در پایداری واحدهای تولیدی می باشد. براین اساس این تحقیق توصیفی- همبستگی با هدف کلی ارزیابی میزان دانش کشاورزی پایدار کشاورزان سیب زمینی کار شهرستان شوشتر صورت گرفته است. جامعه آماری درتحقیق حاضر شامل 4200 سیب زمینی کار شهرستان شوشتر می‌باشد، که به روش نمونه‌گیری چندمرحله‌ای 137 سیب زمینی کار انتخاب گردید. برای تعیین روایی از پانل متخصصان، شامل اعضای هیات علمی رشته های زراعت، ترویج، اقتصاد بدست آمد. به منظور بررسی معیار پایایی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده گردید، که میزان آن برای مقیاس نگرش(79/0) و برای مقیاس سنجش دانش(85/0) محاسبه گردید. نتایج بدست آمده نشان می دهد که سطح دانش کشاورزان درحد متوسطی قرار دارد و سطح بندی نگرش کشاورزان نشان می دهند که افراد نگرش متوسطی به کشاورزی پایدار دارند واکثر پاسخگویان از نظر پایداری کشت در سطح متوسط قرار دارند. نتایج بدست آمده از تحلیل همبستگی نشان می دهد که بین سن، سابقه کار کشاورزی، عضویت در تعاونی، نوع نظام زراعی، نوع زراعت، میزان زمین زراعی، میزان زمین زیرکشت سیب زمینی، میزان تولید کل، نگرش و سطح پایداری واحد بهره برداری و دانش کشاورزی پایدار رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. در این پژوهش برای پیش بینی تغییرات دانش کشاورزی پایدار از طریق متغیرهای مستقل از رگرسیون چندگانه به روش گام به گام استفاده شده است. نتایج تحلیل رگرسیونی نشان می دهد که متغیر نگرش نسبت به کشاورزی پایدار، سابقه کار، سن کشاورزان، میزان تولید کل سیب زمینی و نوع نظام زراعی حدود 47 درصد از تغییرات متغیر دانش کشاورزی پایدار را تبیین می‌کند.