آثار متقابل سطح کنسانتره و مدت مصرف جیره پرواری بر تولید گاز، فراسنجه‌های تخمیر و غلظت اسیدهای چرب فرّار در شرایط برون تنی

Abstract

هدف این پژوهش بررسی اثرات متقابل سطح کنسانتره و مدت­زمان مصرف جیره برتولید گاز، فراسنجه‌های تخمیر، جمعیت پروتوزوا و غلظت اسیدهای چرب فرّار در شرایط برون­تنی بود. تعداد 27 رأس بره نر نژاد لری (5±26 کیلوگرم) با سه جیره آزمایشی با سه سطح کنسانتره 55، 70 و 85 درصد به‌مدت 100 روز پروار شدند (9 راس برای هر جیره). مصادف با روزهای 70 و 100 دوره پروار مایع شکمبه بره­های هر گروه از طریق سوند مری تهیه و مخلوط شد و برای آزمایش تولید گاز جیره در شرایط آزمایشگاهی استفاده شد. نتایج نشان داد که نرخ تولید گاز (میلی­لیتر در ساعت) تحت تأثیر سطح کنسانتره و مدت مصرف جیره قرار نگرفت (05/0<P). گوارش‌پذیری ماده آلی با افزایش سطح کنسانتره افزایش یافت (05/0>P) ولی با طولانی­تر شدن مدت مصرف جیره کاهش یافت (05/0>P). غلظت نیتروژن آمونیاکی شکمبه با افزایش درصد کنسانتره و با طولانی­تر شدن مدت مصرف جیره افزایش یافت (05/0>P). جمعیت پروتوزوآ و غلظت کل اسیدهای چرب ­فرّار در جیره 85درصد کنسانتره بیشتر از دو جیره دیگر بود (05/0>P). با طولانی­تر شدن مدت مصرف جیره اسیدپروپیونیک و اسیدایزو-بوتیریک کاهش (05/0>P) و در مقابل اسیداستیک، اسیدایزووالریک افزایش یافت (05/0>P). اثرات متقابل معنی‌داری بین سطح کنسانتره و مدت مصرف جیره برای گاز تولیدی بعد از 24 ساعت انکوباسیون، اسیدپروپونیک و اسیدبوتیریک مشاهده شد (05/0>P). نتیجه کلی این‌که، کوتاهتر شدن دوره پروار وقتی بره‌ها با جیره پرکنسانتره تغذیه می­شوند ممکن است در بهبود فراسنجه‌های تخمیر شکمبه‌ای بره‌های پرواری مفید باشد.