تأثیرتمرکز صنعتی و نابرابری‌های آموزشی بر بهره‌وری نیروی کار واحدهای صنعتی در ایران

Abstract

تمرکز صنعتی که یکی از خصوصیات ساختاری بخش کسب و کار است، به نحوة توزیع بازار بین بنگاه­های تولیدی صنایع مختلف اشاره می­کند. ازاین­رو، این مطالعه تأثیر تمرکز جغرافیایی صنایع و ضریب جینی سطح تحصیلات (به­عنوان شاخص کیفیت آموزشی) بر بهره­وری نیروی کار بخش صنعت، در دورة زمانی 1390-1379 را به­صورت استانی و با استفاده از داده­های پانل پویا بررسی می­کند. ابتدا، شاخص­های موردنظر محاسبه شده و نرخ رشد آن­ها تجزیه­وتحلیل شده است.. همچنین، استان­های کشور برحسب درجة تمرکز صنایع و شکاف آموزشی رتبه­بندی شده و درنهایت، مدل اقتصادسنجی به روش آرلانو و باند برآورد شده است. نتایج برآورد نشان می­دهد که متغیر دستمزد سرانه نیروی کار بیشترین تأثیر را بر بهبود بهره­وری نیروی کار بخش صنعت دارد. همچنین، درجة تمرکز صنعتی رابطة معنی­دار و مثبتی با متغیر وابسته دارد. ضریب جینی آموزش نیز رابطة معنی­دار و منفی با بهره­وری نیروی کار دارد که نشان­دهندة لزوم به­کارگیری سیاست کاهش پراکندگی سطح تحصیلات نیروی کار برای بهبود بهره­وری است.