تأثیر سطوح متفاوت سیلاژ برگ و ساقه درخت موز با خرمای ضایعاتی بر مصرف خوراک، سنتز پروتئین میکروبی و فراسنجه‌های خون گوسفند

Abstract

<strong>در تحقیق حاضر، اثر تغذیۀ سیلاژ برگ و ساقۀ درخت موز با خرمای ضایعاتی بر مادۀ خشک مصرفی، پروتئین میکروبی تولیدی، و فراسنجه‏های خون با استفاده از چهار رأس گوسفند نر بالغ در قالب طرح چرخشی در چهار دورۀ 21روزه بررسی شد. 85 کیلوگرم برگ و ساقۀ درخت موز با 15 کیلوگرم خرمای ضایعاتی با هم مخلوط و به‌مدت 45 روز سیلو شد. پس از تعیین ترکیب شیمیایی و ارزیابی حسی، سیلاژ برگ و ساقۀ درخت موز در جیره‏های آزمایشی در سطوح صفر (شاهد)، 7، 14، و 21درصد مادۀ خشک استفاده شد. باتوجه به ارزیابی‏های حسی، سیلاژ با نمرۀ 20 رتبۀ بسیار خوب را به‌خود اختصاص داد. نیتروژن ابقاء‌شده در گوسفندان تغذیه‌شده با 21‌درصد سیلاژ کمتر از گروه شاهد بود (05/0>P). قابلیت هضم مادۀ خشک جیره‏های حاوی 14 و 21درصد سیلاژ، کمتر از جیره‏های فاقد سیلاژ یا حاوی 7درصد سیلاژ بود (05/0>P). میانگین آلانتوئین دفعی، اسیداوریک، و کل مشتقات پورینی ادرار در گوسفندان با افزایش سطح سیلاژ در جیره به‏صورت خطی افزایش پیدا کرد (05/0>P). افزایش نیتروژن و سنتز پروتئین میکروبی در گوسفندان تغذیه‌شده با جیرۀ حاوی 21درصد سیلاژ بیشتر از گوسفندان تغذیه‌شده با جیرۀ بدون سیلاژ بود (05/0>P). با افزایش سطح سیلاژ در جیره‏، غلظت تری‏گلیسیرید خون به‏صورت خطی افزایش یافت (05/0P<). براساس نتایج تحقیق حاضر، استفاده از 21درصد سیلاژ برگ و ساقۀ درخت موز با خرمای ضایعاتی در جیرۀ گوسفند، بدون ایجاد تغییر در مادۀ خشک مصرفی، سنتز پروتئین میکروبی را افزایش می‏دهد.</strong>