نقش میانجی گر هیجان های تحصیلی در رابطه بین محیط یادگیری سازنده‌گرا و شایستگی تحصیلی در دختران دوره دوم متوسطه شهر تهران

Abstract

هدف این پژوهش تعیین نقش میانجی­گر هیجان‌های تحصیلی در رابطه بین محیط یادگیری سازاگرا و شایستگی تحصیلی در دانش­آموزان دختر بود. روش پژوهش توصیفی- همبستگی و جامعه شامل دانش­آموزان دختر دبیرستانی شهر تهران در سال تحصیلی 1396-1395 بود. 450 دانش­آموز دختر به روش تصادفی خوشه­ای انتخاب و نظرسنج محیط یادگیری سازاگرای تیلور و همکاران (1995)، مقیاس ارزیابی شایستگی تحصیلی دیپرنا و الیوت (1999) و پرسشنامه هیجان­های تحصیلی پکران، گوئتز و فرینزل (2005) را تکمیل کردند. داده­ها با روش مدل­یابی معادله­های ساختاری تحلیل شدند. شاخص­های برازش، برازندگی مطلوب مدل با داده­های گردآوری شده را نشان­ دادند. در مجموع هیجان تحصیلی مثبت و منفی و محیط یادگیری سازاگرا توانستند 54 درصد از واریانس شایستگی تحصیلی را تبیین کنند. همچنین یافته­ها نشان دادند که اثر مستقیم محیط یادگیری سازاگرا بر شایستگی تحصیلی مثبت و معنادار (01/0P<) و اثر مستقیم هیجان تحصیلیِ منفی بر شایستگی تحصیلی منفی معنادار و اثر مستقیم هیجان تحصیلی مثبت بر شایستگی تحصیلی مثبت و معنادار است (01/0P<). همچنین نتایج نشان داد که اثر غیرمستقیم محیط یادگیری سازاگرا بر شایستگی تحصیلی با میانجی­گری هر دو بعد منفی و مثبت هیجان تحصیلی معنادار است (01/0P<).