پیش بینی رضایت از زندگی بر اساس هوش هیجانی و نشانه های روانی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه

Abstract

هدف این پژوهش بررسی رابطه­ی بین هوش هیجانی، نشانه­های روانی و رضایت از زندگی بود. با استفاده از طرح همبستگی و از طریق نمونه‌گیری خوشه ای چند مرحله­ای، 180 نفر از دانش­آموزان دختر مقطع متوسطه شهر اصفهان انتخاب شدند و به پرسشنامه­های رگه هوش هیجانی (پترایدز و فرنام، 2001)، چک لیست نشانه­های روانی (دراگوتیس، ریکلز و راک، 1976) و رضایت از زندگی (دینر، امونس، لارسن و گریفین، 1984) پاسخ دادند. نتایج پژوهش نشان داد که بین هوش هیجانی و رضایت از زندگی رابطه­ی مثبت و معناداری وجود داشت. بین نشانه­های روانی و رضایت از زندگی رابطه­ی منفی و معناداری وجود داشت (01/0P<). همچنین، هوش هیجانی رابطه­ی معناداری با نشانه­های روانی داشت (01/0P<). نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که متغیرهای هوش هیجانی 6/50 درصد، ترس مرضی 2/4 درصد و افسردگی 3/3 درصد واریانس نمرات رضایت از زندگی را پیش­بینی کردند. در مجموع این سه متغیر 1/58 درصد از نمرات رضایت از زندگی را تبیین کردند (01/0P<). هوش هیجانی در پیش­بینی رضایت از زندگی نقش مهمتری نسبت به نشانه­های روانی دارد و مؤلفه­های درون فردی و بین‌فردی هوش هیجانی به افزایش رضایت از زندگی کمک می­کند.