بررسی رابطه نمایش( بازیگر) و جامعه( تماشاگر) در قرون وسطی

Abstract

زنده نگاه داشتن میراث تئاتری گذشته در اروپا را، با وجود این که مسیحیت خواهان توقف فعالیت‌های نمایشی بود و آن را عملی شیطانی می‌دانست، بازیگران مضحکه[1] (کمدی‌های مبتذل) و نمایشگران دوره‌گرد که نمایش‌های محبوب مردمی را اجرا می‌کردند، به عهده داشتند. در سراسر اروپا نمایش‌های مضحکه و تئاتر مذهبی کلیسا سلاحی قوی برای تبلیغ مسیحیت شد. موضوع و محتوای جذاب فرهنگی، اجتماعی و مذهبی، نمایش‌های اخلاقی، میستری و میراکل در کنار لطیفه‌های نمایشی و مضحکه توانست رابطه بازیگر و تماشاگر در تئاتر مذهبی قرون وسطی را به سطحی عالی و تاثیرگذار در جامعه برساند. مطالعات علمی نشان می‌دهد در قرون وسطی سازمان‌های متعددی در تولید و اجرای نمایش با حمایت کلیسا در کشورهای فرانسه، انگلستان، ایتالیا و آلمان نقش آفرینی می‌کردند. به زمین آمدن خداوند و آزار دادن خدای بالای صلیب تغییرات مهمی در مضامین جدیدتر، محیط نمایشی و اجراهای مذهبی ایجاد کرد. بررسی نمایش‌ها در چهارچوب رابطه تماشاگر ـ بازیگر نشان می‌دهد که چهار عنصر اساسی نمایش قرون وسطی شامل محتوای نمایش، تماشاگر، بازیگر و فضای اجرا، تعاملی پویا و برجسته با اصول مسیحیت داشتند. در دوره ابتدایی قرون وسطی کلیسا به عنوان تالار و صحنه در اختیار نمایش‌های مذهبی قرار گرفت. مانند تئاتر یونان و روم محراب و معبد مظهر برجسته‌ای از مذهب مسیحیت بود که در نقطه مرکزی کلیسا قرار داشت..