ارزیابی اثربخشی بکارگیری مدل طراحی آموزشی دیک و کری در آموزش ضمن خدمت کارکنان دانشگاه

Abstract

اهداف: یکی از دغدغه‌های امروز سازمآن‌ها در بحث آموزش‌های ضمن خدمت و توسعه کارکنان، اثربخشی دوره‌های آموزشی است. هدف این مطالعه، به‌کارگیری و سنجش اثر بخشی مدل طراحی آموزشی دیک و کری در برنامه‌های آموزش ضمن خدمت کارکنان بود. روش: روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی بود که از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش کارکنان شرکت کننده در برنامه آموزشی منتخب در دانشگاه فردوسی مشهد بود که 60 نفر انتخاب شدند و به گروههای آزمایش و کنترل انتساب تصادفی یافتند. ابزارهای گردآوری داده‌ها شامل دو پرسش‌نامه جهت سنجش رضایت، نگرش و آزمون پیشرفت تحصیلی جهت ارزیابی اثربخشی یادگیری فراگیران بود. روایی ابزارها از طریق روایی محتوایی و پایایی آن‌ها از آلفای کرونباخ و کودر- ریچاردسون احراز گردید. یافته‌ها: در خصوص مولفه‌های تشکیل دهنده اثربخشی نتایج نشان داد که فراگیران در گروه آزمایش رضایت بیشتر، نگرش مثبت تر، و یادگیری بهتردر قیاس با دوره‌های آموزشی موجود داشتند. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های تحقیق می‌توان نتیجه گیری نمود به‌کارگیری مدل طراحی آموزشی دیک و کری در آموزش‌های ضمن خدمت دانشگاهی موجب افزایش اثربخشی دوره‌های آموزشی می‌شود.