اولویت‌بندی عوامل موثر بر فراموشی سازمانی: استفاده ازمدل تحلیل شبکه‌ای فازی با رویکرد برنامه‌ریزی غیرخطی

Abstract

سرعت فزاینده انتقال اطلاعات و محیط به سرعت در حال تغیر باعث شده است که مدیریت اطلاعات در سازمان، اهمیت دوچندانی یابد. یکی از موضوعات مرتبط با اطلاعات، چگونگی کسب و نگهداشت آن و فراموشی آن در شکلی آگاهانه و غیرآگاهانه است. مسئله مورد بررسی در این پژوهش، تعیین اهمیت عوامل موثر بر فراموشی سازمانی است، از این رو، هدف اصلی این پژوهش اولویت‌بندی عوامل موثر بر فراموشی سازمانی می‌باشد. <br />مورد مطالعه یکی از شرکت‌های نفت و گاز مستقر در منطقه اقتصادی انرژی پارس است. برای اولویت‌بندی عوامل موثر بر فراموشی سازمانی در این پژوهش از مدل تحلیل شبکه‌ای فازی با رویکرد برنامه‌ریزی استفاده شده است. استفاده از این روش در مقایسه با سایر روش‌های اولویت‌بندی، به دلیل داشتن مفروضاتی است که با شرایط واقعی تصمیم‌گیری هم‌خوانی بیشتری دارد. <br />در این پژوهش، 16 عامل به عنوان عوامل موثر بر فراموشی سازمانی شناسایی شدند که در چهار گروه، عوامل محیطی، باورها، فرایندها و رویه‌های فیزیکی دسته‌بندی شدند. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که در بین چهار معیار کلی مورد بررسی، رویه‌های فیزیکی و شرایط محیطی دارای بیشترین اهمیت در فراموشی سازمانیهستند و پس از آن‌ها فرایندهای عملیاتی و باورها قرار دارند