تأثیر آموزش تحلیل رفتار متقابل بر تعدیل کمال‌گرایی مادران با توجه به سبک فرزندپروری

Abstract

<em>پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی تحلیل رفتار متقابل بر تعدیل کمال­گرایی مادران انجام شد. این پژوهش مطالعه نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. با کاربرد طرح نیمه­آزمایشی و استفاده از دو گروه کنترل و آزمایش با پیش آزمون- پس آزمون؛ جامعه آماری این پژوهش را کلیه مادران کودکان پیش­دبستانی و دبستانی6 تا 11سال در 5 مدرسه مقطع ابتدایی شهرستان آمل در سال 92-1391تشکیل داد. با استفاده از نمونه­گیری در دسترس، از میان مادران داوطلب که واجد معیارهای ورود­-­خروج بودند، تعداد 42 نفر که نمره فرزندپروری آن­ها یک انحراف استاندارد بالاتر از نمره میانگین در زیر مقیاس­های مستبدانه و سهل­گیرانه بودند، انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه 21 نفره جایگزین شدند. کلیه آزمودنی­های دو گروه به گویه­های پرسش­نامه­های فرزندپروری باومریند و چند­وجهی­کمال­گرایی­والدینی</em><em>قبل و بعد از مداخله روی گروه آزمایش، پاسخ دادند. پس از ج</em><em>م</em><em>ع­آوری داده­ها، تجزیه و تحلیل داده­ها با کاربرد نسخه بیستم نرم­افزار آماری </em><em>SPSS</em><em> و </em><em>استفاده از آزمون مان­ویتنی­یو نشان داد که آموزش تحلیل رفتار متقابل روی مادران می­تواند به تعدیل کمـال­گـرایی منتهی شود (05/0 </em><em>p<</em><em>). بنابراین می­توان نتیجه­گیری کرد که آموزش تحلیل رفتار متقابل به واسطه کاربرد فنون رشد بالغ، ساخت­دهی به زمان، اقتصاد نوازش و غیره توانسته است به تعدیل کمال­گرایی مادران بیانجامد. </em>