بررسی تجربی تأثیر ذرات آب‌دوست بر تعدیل مه

Abstract

تشکیل مه باعث کم شدن دید افقی می­شود و دید افقی پایین می­تواند باعث بروز مشکلاتی عمدتاً در فرودگاه­ها و جاده‌ها شود. از این­رو با تشکیل مه مصنوعی در آزمایشگاه، تأثیر برخی هواویزها بر روی مه بررسی می­شود. ذرات آب­دوست می­توانند به‌عنوان هسته­های میعان با افزایش شعاع مؤثر و کاهش غلظت قطرک­ها، در تعدیل مه مؤثر باشند. در این مطالعه، آزمایش­ها بر روی سدیم هیدروکسید، اوره و نمک انجام شده است که با هواویزهای زمینه مقایسه شده­اند. ابتدا عمق نوری مه محاسبه و سپس توزیع اندازه قطرک­های مه تخمین زده می­شود. همچنین دیگر پارامترها مانند غلظت قطرک­های مه، محتوای آب مایع و زمان ماندگاری مه، مورد ارزیابی قرار می­گیرد. نتایج حاکی از آن است که ذرات آب­دوست به‌عنوان هسته­های میعان، نقش به‌سزایی را در تعدیل مه ایفا می­کنند. به­طوری‌که در حضور این ذرات، غلظت قطرک­های مه در مقایسه با هواویزهای زمینه کاهش یافته است و مه رقیق­تر شده است. در حضور ذرات سدیم هیدروکسید غلظت کل قطرک­ها کاهش زیادی داشته است و مدت‌زمان ماندگاری مه به 31 ثانیه رسیده است که نشان می­دهد این ترکیب برای تعدیل مه عملکرد بهتری داشته است. همچنین هنگامی‌که ذرات سدیم هیدروکسید درون محفظه وجود داشتند، به‌طور مشاهداتی قطرک­های بسیار کوچکی که در انتهای فرآیند سه آزمایش دیگر بر روی پرتوی لیزر نوسان می­کردند، برای این ذرات وجود نداشتند.