ارزیابی تأثیر نوع حلال استخراج کننده عصاره چای سبز بر خصوصیات ضدباکتریایی و ضدقارچی آن (مقاله کوتاه)

Abstract

استفاده از منابع گیاهی دارای خواص ضدمیکروبی در چند دهه اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است. عصاره‌های گیاهی از جمله عصاره چای سبز به دلیل دارا بودن ترکیبات دارویی و ضدمیکروبی، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار می باشند. از اینرو هدف از تحقیق حاضر، استخراج عصاره گیاه چای سبز و ارزیابی خاصیت ضدمیکروبی آن بود. بدین منظور از سه حلال قطبی، نیمه‌قطبی و غیرقطبی به ترتیب شامل اتانول 80%، اتیل‌استات و n-هگزان جهت استخراج عصاره از این گیاه استفاده گردید. نتایج نشان داد از سه حلال مذکور، حلال هیدروالکلی بالاترین راندمان استخراج را دارد بطوریکه بازده استخراج حلال هیدروالکل در حدود 7، اتیل‌استات 3 و n-هگزان حدود 2 درصد حاصل گردید. ارزیابی خاصیت ضدباکتریائی سه عصاره استحصالی نشان داد که عصاره هیدروالکلی با غلظت250 میلی‌گرم در لیتر به عنوان کمترین غلظت کشنده باکتری‌ گرم مثبت استافیلوکوکوس اورئوس و گرم منفی اشریشیاکلی می-تواند به عنوان یک عامل ضدباکتریائی موثر مورد استفاده قرار گیرد. خاصیت ضدقارچی غلظت 250 میلی‌گرم در لیتر عصاره هیدروالکلی بر روی دو گونه قارچ آسپرژیلوس ترئوس و آسپرژیلوس فلاووس مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که نمونه حاوی عصاره با غلظت مذکور نسبت به نمونه شاهد در حدود 60% رشد کمتری داشته و به طور موثری مانع رشد توده میسیلیومی هر دو قارچ گردید. بدین ترتیب غلظت 250 میلی‌گرم در لیتر عصاره هیدروالکلی چای سبز میتواند به عنوان یک عامل ضدباکتریایی و ضدقارچی موثر معرفی گردد.