ترکیب، فراوانی و زی‌تودة جامعة زئوپلانکتونی در مصب رودخانة حله، استان بوشهر، خلیج فارس

Abstract

مصب‌ها به‌منزلة یکی از پرتولیدترین اکوسیستم‌های آبی به لحاظ اکولوژیکی و اقتصادی با اهمیت‌اند. در اکوسیستم‌های مصبی زئوپلانکتون‌ها گروه بسیار مهمی از جانوران و اساس شبکة غذایی‌اند و مراحل حد واسط در هرم غذایی پلاژیک را تشکیل می‌دهند. مطالعات اکولوژیکی، به خصوص تنوعات زمانی و مکانی زئوپلانکتون‌ها، در مصب‌ها ملاحظه‌شدنی است. مطالعة حاضر تأکید بر پراکنش زئوپلانکتون‌ها در مصب رودخانة حله واقع در استان بوشهر دارد که ترکیب گونه‌ای، فراوانی و زی‌تودة جوامع زئوپلانکتونی همراه با برخی از خصوصیات آب بررسی می‌شود. نمونه‌برداری در اواسط فصل از تابستان 1390 تا بهار 1391 با استفاده از تور پلانکتون‌گیری، با چشمة 140 میکرون، با تورکشی ‌عمودی از 5 ایستگاه معین انجام گرفت. زئوپلانکتون‌ها شامل بندپایان، کرم‌های حلقوی، پرتوزوا، نرم‌تنان، روتیفرها، خارتنان، نماتودها، مرجانیان، شانه‌داران و طنابداران بود. در همة نمونه‌ها پاروپایان به خصوص جنس <em>Acartia</em> غالب بودند. علاوه بر این، بندپایان بیشترین فراوانی و شانه‌داران، نماتودها، روتیفرها و خارتنان کم‌ترین فراوانی را نشان دادند. از میان بندپایان، پاروپایان شامل <em>Acartia</em>، <em>Euterpina</em>، <em>Oithona</em>، <em>Oncaea</em>، <em>Paracalanus</em>، <em>Corycaeus</em>، <em>Labidocera</em>، <em>Macrosetella</em>، <em>Microsetella</em> و <em>Temora</em> بیشترین فراوانی را در جمعیت زئوپلانکتونی داشتند. در همة فصول، فراوانی و زی‌توده در دهانة مصب (ایستگاه 5) با بیشترین در پاییز (فراوانی 9/46051 فرد بر متر مکعب، زی‌توده 0/165 میلی‌گرم بر متر مکعب) و کمترین در زمستان (فراوانی 4/5388 فرد بر متر مکعب، زی‌توده 9/20 میلی‌گرم بر متر مکعب) تخمین زده شد. این مطالعه می‌تواند در درک فرآیندهای اکولوژیکی و بیولوژیکی برای مدیریت پایدار شیلاتی مفید باشد.