نشانه‌شناسی جنسیت در فیلم سینمایی «بانو»

Abstract

<strong>پژوهش حاضر به مطالعه نشانه‌شناسانه جنسیت در یکی از آثار مهم سینمایی داریوش مهرجویی پرداخته است. از آنجاکه یکی از مباحث مهم در متون رسانه­ای و آثار سینمایی، ترکیب جنسیت و مباحث پیرامون زنان از سوی سینماگران مؤلف است، مطالعه جنسیت در سینما به­منزله پدیده­ای اجتماعی-فرهنگی می­تواند راهگشای پژوهشگران علوم اجتماعی و مطالعات فرهنگی باشد. براین اساس، پژوهش حاضر که در سنت مطالعات فرهنگی در حوزه مطالعات ارتباطات، انتقادی و شناخت واقعی فرهنگ قرار می­گیرد، در پی پاسخ به این پرسش است که، داریوش مهرجویی جنسیت و به تبع آن دوگانه زنانه و مردانه را در فیلم بانو چگونه بازنمایی کرده است؟ </strong><strong>از آنجا که هدف این مقاله، ‌آشکار کردن لایه‌های رمزگذاری­شده از معناست که در ساختار رسانه‌ای سینما و در قالب متون سینمایی روایت می‌شود،</strong><strong> بنابراین روش انجام آن، تحلیل نشانه­­شناختی است. از سوی دیگر به دلیل آنکه </strong><strong>آثار سینمایی از طریق بازنمایی ارزش‌های حاکم به تولید ایدئولوژی و معنا می‌پردازد، رمزگشایی بازنمایی جنسیت در سینما، نیازمند تحلیل نشانه‌شناسانه از متن است.</strong><strong>یافته‌ها نشان می­دهد که شخصیت محوری زن (جنس مؤنث) بانو، به­مثابه زنی مدرن، کم­حرف و تحصیل­کرده، واجد تمایلات و رگه‌های فرهیختگی و فمینیستی و در عین حال از طبقه بالای اجتماع، بازنمایی شده است. همچنین در این فیلم، ایدئولوژی مردسالارانه، مردان را فارغ از طبقه اجتماعی، خودخواه، خودرأی، مستبد، قدرت­طلب، دارای نقشی حمایت­کننده و در عین حال سلطه‌جویانه برای زنان، تصمیم‌گیرنده، نمایش ­می­دهد.</strong>