تحلیل مقایسه ی دقت پنج مدل مختلف رابطه والیانتزاس در برآورد تبخیر- تعرق مرجع

Abstract

<strong>تخمین دقیق تبخیر-تعرق مرجع برای مدیریت منابع آب و طراحی سیستم­های آبیاری به­خصوص در نواحی خشک و نیمه‌خشک ضروری می­باشد. در این تحقیق، عملکرد پنج مدل مختلف رابطه والیانتزاس در برآورد تبخیر-تعرق مرجع مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور از داده­های هواشناسی هفت ایستگاه سینوپتیک واقع در شمال­غرب کشور شامل ارومیه، سلماس، مهاباد، تکاب، تبریز، سراب و مراغه استفاده گردید و مقادیر تبخیر-تعرق مرجع روزانه توسط روش فائو-پنمن-مانتیث (به­عنوان روش استاندارد) برآورد شد. سپس همین مقادیر با استفاده از مدل­های مختلف رابطه والیانتزاس برآورد شد. با استفاده از شاخص­های آماری ضریب تعیین (</strong><strong>R²</strong><strong>) و جذر میانگین مربعات خطا (</strong><strong>RMSE</strong><strong>) برای نتایج دوره‌های سالانه، فصلی و ماهانه،دقت روش­های به­کار رفته مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که روش والیانتزاس 2</strong><strong>(R_s,T,RH,U)</strong><strong> دقیق­ترین مدل در تخمین </strong><strong>ET_o</strong><strong> در منطقه مورد مطالعه می­باشد. به­طوری­که متوسط مقادیر شاخص­های آماری </strong><strong>R²</strong><strong>و </strong><strong>RMSE</strong><strong> برای روش مذکور به­ترتیب 984/0 و 512/0 </strong><strong>میلی‌متر </strong><strong>بر روز </strong><strong>برای دوره سالانه</strong><strong> حاصل شد. همچنین نتایج حاکی از عملکرد نسبتاً ضعیف روش والیانتزاس5 </strong><strong>(R_s,T)</strong><strong> با متوسط مقادیر شاخص­های عملکرد به ترتیب 891/0 و 228/1 میلی‌متر بر روز برای </strong><strong>شاخص­های فوق</strong><strong> بود. در دوره­های فصلی و ماهانه نیز مدل والیانتزاس2 </strong><strong>(R_s,T,RH,U)</strong><strong> بهترین برآورد </strong><strong> </strong><strong>ET_o</strong><strong>را در ایستگاه­های مورد مطالعه ارائه داد.</strong>