نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorمهدی زاده, سعیدfa_IR
dc.contributor.authorخشائی, فرشادfa_IR
dc.contributor.authorبهمنش, جوادfa_IR
dc.contributor.authorدلیر حسن نیا, رضاfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T03:58:05Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T03:58:05Z
dc.date.available1399-07-09T03:58:05Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T03:58:05Z
dc.date.issued2018-10-23en_US
dc.date.issued1397-08-01fa_IR
dc.date.submitted2016-01-08en_US
dc.date.submitted1394-10-18fa_IR
dc.identifier.citationمهدی زاده, سعید, خشائی, فرشاد, بهمنش, جواد, دلیر حسن نیا, رضا. (1397). تحلیل مقایسه ی دقت پنج مدل مختلف رابطه والیانتزاس در برآورد تبخیر- تعرق مرجع. علوم و مهندسی آبیاری, 41(3), 119-132. doi: 10.22055/jise.2018.13903fa_IR
dc.identifier.issn2588-5952
dc.identifier.issn2588-5960
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22055/jise.2018.13903
dc.identifier.urihttp://jise.scu.ac.ir/article_13903.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/251727
dc.description.abstract<strong>تخمین دقیق تبخیر-تعرق مرجع برای مدیریت منابع آب و طراحی سیستم­های آبیاری به­خصوص در نواحی خشک و نیمه‌خشک ضروری می­باشد. در این تحقیق، عملکرد پنج مدل مختلف رابطه والیانتزاس در برآورد تبخیر-تعرق مرجع مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور از داده­های هواشناسی هفت ایستگاه سینوپتیک واقع در شمال­غرب کشور شامل ارومیه، سلماس، مهاباد، تکاب، تبریز، سراب و مراغه استفاده گردید و مقادیر تبخیر-تعرق مرجع روزانه توسط روش فائو-پنمن-مانتیث (به­عنوان روش استاندارد) برآورد شد. سپس همین مقادیر با استفاده از مدل­های مختلف رابطه والیانتزاس برآورد شد. با استفاده از شاخص­های آماری ضریب تعیین (</strong><strong>R<sup>2</sup></strong><strong>) و جذر میانگین مربعات خطا (</strong><strong>RMSE</strong><strong>) برای نتایج دوره‌های سالانه، فصلی و ماهانه،دقت روش­های به­کار رفته مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که روش والیانتزاس 2</strong><strong>(R<sub>s</sub>,T,RH,U)</strong><strong> دقیق­ترین مدل در تخمین </strong><strong>ET<sub>o</sub></strong><strong> در منطقه مورد مطالعه می­باشد. به­طوری­که متوسط مقادیر شاخص­های آماری </strong><strong>R<sup>2</sup></strong><strong>و </strong><strong>RMSE</strong><strong> برای روش مذکور به­ترتیب 984/0 و 512/0 </strong><strong>میلی‌متر </strong><strong>بر روز </strong><strong>برای دوره سالانه</strong><strong> حاصل شد. همچنین نتایج حاکی از عملکرد نسبتاً ضعیف روش والیانتزاس5 </strong><strong>(R<sub>s</sub>,T)</strong><strong> با متوسط مقادیر شاخص­های عملکرد به ترتیب 891/0 و 228/1 میلی‌متر بر روز برای </strong><strong>شاخص­های فوق</strong><strong> بود. در دوره­های فصلی و ماهانه نیز مدل والیانتزاس2 </strong><strong>(R<sub>s</sub>,T,RH,U)</strong><strong> بهترین برآورد </strong><strong> </strong><strong>ET<sub>o</sub></strong><strong>را در ایستگاه­های مورد مطالعه ارائه داد.</strong>fa_IR
dc.format.extent1302
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه شهید چمران اهوازfa_IR
dc.publisherShahid Chamran University of Ahvazen_US
dc.relation.ispartofعلوم و مهندسی آبیاریfa_IR
dc.relation.ispartofIrrigation Sciences and Engineeringen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22055/jise.2018.13903
dc.subjectتبخیر-تعرق مرجعfa_IR
dc.subjectروابط والیانتزاسfa_IR
dc.subjectفائو-پنمن- مانتیثfa_IR
dc.subjectآبیاری و زهکشیfa_IR
dc.titleتحلیل مقایسه ی دقت پنج مدل مختلف رابطه والیانتزاس در برآورد تبخیر- تعرق مرجعfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدکتری آبیاری و زهکشی دانشگاه ارومیه.fa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری آبیاری و زهکشی دانشگاه ارومیهfa_IR
dc.contributor.departmentاستاد گروه مهندسی آب دانشگاه ارومیه.fa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار گروه مهندسی آب دانشگاه تبریز.fa_IR
dc.citation.volume41
dc.citation.issue3
dc.citation.spage119
dc.citation.epage132
nlai.contributor.orcid0000-0002-8553-8197


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد