شناسایی عوامل اقدام به خودکشی در شهرستان ایذه و مسجدسلیمان

Abstract

برای بررسی رفتار پیچیدۀ خودکشی پژوهش‌های زیادی انجام گرفته است. در این پژوهش‌ها ابعاد اجتماعی، روان‌شناختی و زیستی متفاوتی به‌عنوان پیش‌بین‌های رفتار اقدام به خودکشی شناسایی شده‌اند. هدف این پژوهش، شناسایی عوامل اقدام به خودکشی در شهرستان ایذه و مسجدسلیمان است. جامعۀ آماری این پژوهش همۀ افرادی هستند که طی سال‌های 1395 و 1396 در شهرستان ایذه و مسجدسلیمان اقدام به خودکشی کرده­اند. نمونۀ این پژوهش 103 نفر (72 زن و 31 مرد) از افرادی هستند که اقدام به خودکشی کرده­اند و به‌صورت نمونه‌گیری هدفمند در دسترس انتخاب شدند. طرح پژوهش حاضر، همبستگی از نوع تحلیل ماتریس همبستگی است. برای تحلیل پرسش پژوهش از روش تحلیل عامل اکتشافی (EFA) استفاده شد. همچنین در این پژوهش بررسی علل اقدام به خودکشی با استفاده از پرسشنامۀ محقق­ساخته و پرسشنامۀ انگیزۀ اقدام به خودکشی (IMSA) صورت گرفت. با استفاده از روش آماری تحلیل عوامل اکتشافی، 9 عامل (54 ماده) با عناوین درد روانی و ناامیدی، فشار به اطرافیان/تنهایی، کمک‌طلبی، رهایی از درد، حل مسئله، تکانشگری، خیرخواهی برای خانواده، ابراز خشم/تنفر و مشکلات مالی/اشتغال به‌عنوان عوامل زیربنایی اقدام به خودکشی در شهرستان ایذه و مسجدسلیمان شناسایی شدند. به‌نظر می‌رسد از بین عوامل مختلف، متغیرهای روانی و میان‌فردی بیشترین تأثیر را در اقدام به خودکشی دارند و از این بین، درد روانی و ناامیدی مهم‌ترین عوامل اثرگذار در اقدام به خودکشی است.