تأثیر توانبخشی شناختی بر بهبود بازداری پاسخ در دانش‌آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری ریاضی و خواندن

Abstract

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر درمان توانبخشی شناختی بر بهبود بازداری پاسخ در افراد مبتلا به ناتوانی یادگیری ریاضی و خواندن بود. بدین منظور از بین جامعه آماری شهر تبریز، یعنی کلیه دانش­آموزان مبتلا به ناتوانی ریاضی و خواندن مراجعه کننده به مراکز اختلالات یادگیری در سال تحصیلی 94-95، تعداد 30 دانش آموز مبتلا به این ناتوانی­ها، با دامنه سنی 8 تا 12 سال، به عنوان نمونه، به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند؛ سپس هر سه گروه از نظر بازداری پاسخ با آزمون برو- نرو مورد ارزیابی قرار گرفتند (پیش آزمون) و بعد گروه آزمایش به مدت 20 جلسه 30 تا 45 دقیقه­ای، با نسخه فارسی نرم افزار آموزشی SOUND SMART کمپانی BRAIN TRAIN، آموزش­های مرتبط را دریافت کردند و در پایان هم به منظور ارزیابی تفاوت­های صورت گرفته، آزمون فوق، مجددا روی هر دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل اجرا شد (پس آزمون). داده­های حاصل از این پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS-21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده­ها علاوه بر شاخص­های آمار توصیفی از روش تحلیل کواریانس چند متغیره نیز استفاده شد. تحلیل داده­های پژوهش حاضر نشان داد که توانبخشی نوروسایکولوژیکی بر بازداری پاسخ دانش­آموزان دارای ناتوانی یادگیری ریاضی و خواندن تأثیر مثبت و معناداری داشته است که در سطح p<0/01 معنادار شد. با توجه به یافته های این پژوهش، می­توان نتیجه گرفت که روش درمانی توانبخشی را می­توان به عنوان یک روش مکمل درمانی در کنار سایر درمان های مرسوم، در زمینه ناتوانی های یادگیری ریاضی و خواندن، استفاده نمود.