نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorتابش‌فر, لیلاfa_IR
dc.contributor.authorنغز‌گوی‌کهن, مهردادfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T03:45:03Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T03:45:03Z
dc.date.available1399-07-09T03:45:03Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T03:45:03Z
dc.date.issued2017-11-22en_US
dc.date.issued1396-09-01fa_IR
dc.date.submitted2014-10-29en_US
dc.date.submitted1393-08-07fa_IR
dc.identifier.citationتابش‌فر, لیلا, نغز‌گوی‌کهن, مهرداد. (1396). تکوا‌ژ تصر‌یفی «ی» و کارکرد آن در گذر تاریخی فارسی نو. زبان پژوهی, 9(24), 163-179. doi: 10.22051/jlr.2017.4008.fa_IR
dc.identifier.issn2008-8833
dc.identifier.issn2538-1989
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22051/jlr.2017.4008.
dc.identifier.urihttps://jlr.alzahra.ac.ir/article_2816.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/247227
dc.description.abstract<em>این مطالعه به بررسی کارکرد پسوند تصر‌یفی «- ی» در فارسی نو اختصاص دارد. هدف مقاله شناخت مفاهیمی است که در فارسی متقد‌م با این تکوا‌ژ کد‌گذاری شده‌ و تغییراتی که اکنون در آن صورت گرفته است؛ به علاوه علت تغییر و تشخیص عنصر یا عناصر زبانی جایگزین آن‌ را نیز پیگیری می‌کند. نتیجة مطالعه حاکی از این است که تکوا‌ژ مورد بررسی در موارد‌ی که بیانگر دو مقولة دستوری نمود تکرار‌شونده و وجه شامل وجوه التزامی، شرطی، تمنا‌یی و خیالی بوده دستخوش تغییر گردیده است. نشانة جایگزین آن در مقولة نمود پیشوند «می» است که علاوه بر بیان نمود ناقص، نقش جدید نمود تکرار‌شونده را نیز یافته و به‌خاطر پذیرش نقش دستوری تازه، معین فعل «داشتن» هم برای تقویت نقش اولیه‌اش دستوری شده است. نشانة جایگزین آن در مقولة وجه نیز صورت انتزاعی وجه التزامی است بدین معنا که کارکرد یک و‌ند صوری و آوایی به یک مقولة انتزاعی واگذار گردیده است. علت این تغییرات را نیز باید در فرایند دستوری‌شدگی جستجو کرد چون طی آن، در صورت نمودی، پیشوند «می» علاوه بر حفظ نقش پیشین خود، نقش جدید نیز پذیرفته و دستوری‌تر شده و در صورت وجه نمایی، یک مقولة دستوری، دستوری‌تر و انتزاعی‌تر گشته است. </em>fa_IR
dc.format.extent612
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه الزهراfa_IR
dc.publisherAlzahra Universityen_US
dc.relation.ispartofزبان پژوهیfa_IR
dc.relation.ispartofZABANPAZHUHI (Journal of Language Research)en_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22051/jlr.2017.4008.
dc.subjectکلید واژه‌ها: نمود‌fa_IR
dc.subjectوجهfa_IR
dc.subjectوجه التزامیfa_IR
dc.subjectفارسی نوfa_IR
dc.subjectدستوری شدگیfa_IR
dc.titleتکوا‌ژ تصر‌یفی «ی» و کارکرد آن در گذر تاریخی فارسی نوfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه بوعلی سینا همدانfa_IR
dc.contributor.departmentعضو هیأت علمی دانشگاه بو‌علی‌سیناfa_IR
dc.citation.volume9
dc.citation.issue24
dc.citation.spage163
dc.citation.epage179


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد