زبان و ضد‏زبان در نمایشنامه‌های اوژن یونسکو/مهوش قویمی، فرحناز زرین‏ چنگ

Abstract

<em>اوژن یونسکو<strong>[1]</strong>، نمایشنامه‏نویس مشهور فرانسوی و رومانیایی­الاصل، یکی از پایه</em><em>­</em><em>گذاران تئاتر پیش‏تاز (آوانگارد<strong>[2]</strong>) در سال­های 1950 است. وی از‏طریق مخالفت با جریان­های روشن‏فکری عصر خویش همواره در‏مقابل قدرت‏­مداران ایستادگی می­کرد و در نمایشنامه‌هایش، تعهد و انسانیت، نمودی چشم‏گیر دارد. یونسکو قسمتی عمده از فعالیت­های هنری­اش را به تأمل دربارۀ معضلات زبان، و یافتن ضعف­ها و نارسایی­های آن اختصاص داده است. از‏نظر او، زبان به‏دلیل خاصیت نسبی‏بودنش، در‏پی پیش‏رفت علوم و تخصصی‏شدن، وجهه و جایگاه خود را از‏دست داده و بدین ترتیب، برقراری ارتباط برای بسیاری از افراد، غیر‏ممکن شده است. یونسکو این معضل را به‏عنوان موضوعی مهم در نمایشنامه‏هایش مطرح کرده است</em><em>.</em><br /> <em>هدف از نگارش این مقاله، نشان‏دادن مشکل ارتباطی بین انسان‏هاست که یونسکو با استفاده از روش‏هایی همچون حذف دیالوگ و کلیشه‏ها به آن پرداخته است تا سکوت و تنهایی انسان را در دنیای معاصر نشان دهد. وی این واقعیت‏های تلخ را با استفاده از زبان طنز بیان کرده است. </em><br /> <strong><em> </em></strong><br /> <br /> <br /> <br /> [1]. Eugène Ionesco<br /> <br /> <br /> [2]. Avant Garde