سیر تحول خوشه ی همخوان آغازین /xw/ در فارسی، کردی سورانی، هورامی، و کردی کلهری: تحلیلی در نظریه ی بهینگی

Abstract

پژوهش حاضر در تلاش است تا با نگاهی رده شناختی سیر تحول خوشه ی همخوانی آغازین /xw/ را در چهار گونه ی زبانی فارسی، کردی سورانی، هورامی، و کردی کلهری را مورد بررسی قرار دهد. نظریه ای که در این مطالعه داده های زبانی در قالب آن مورد بررسی قرار گرفته اند، نظریه ی بهینگی موازی (مک کارتی، 2008) است. برای جمع آوری داده ها از منابع کتابخانه ای و پژوهش میدانی با مصاحبه از 10 گویشور از هریک این چهار گونه زبانی استفاده شده است. در این مطالعه، تغییرات مرتبط با سیر تحول خوشه ی همخوانی آغازین /xw/ با در نظر گرفتن چهار محدودیت *COMPLEX SYLLABLE، MAXround، MAXinitial، و UNIFORMITY مورد بررسی قرار گرفته، و رتبه بندی این محدودیت ها در هر یک از زبان ها به دست آمده است. پس از انجام تحلیل ها مشخص شد که بجز کردی سورانی، این گونه های زبانی تمایلی به داشتن هجای پیچیده ندارند و برای جلوگیری از تشکیل چنین هجایی از راهکار ادغام و حذف استفاده می کنند. با این حال، راهکار هرکدام که باشد، آنچه که در این چهارگونه ی زبانی دچار تغییر نمی شود، وجود مشخصه ی گردی است.