اثربخشی یک دورۀ توان‌بخشی ورزشی بر اضطراب و شکایات جسمانی بیماران CABG

Abstract

چکیده هدف: نارسایی قلبی، یک بیماری ناتوان‌کننده است که افراد زیادی را مبتلا می‏نماید. این بیماری علاوه بر اینکه جسم را معلول می‏کند، باعث افسردگی و اضطراب فرد و به‌هم‌ریختگی روحیۀ وی نیز می‏شود. هدف از مطالعۀ حاضر، بررسی اثربخشی دو ماه توان‌بخشی ورزشی بر میزان اضطراب و شکایات جسمانی بیماران جراحی کنارگذر آیورتی است. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع تحقیقات نیمه‌تجربی و طرح تحقیق پیش‌آزمونپس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعۀ آماری پژوهش را بیمارانی تشکیل دادند که در یکی از بیمارستان‌های اصلی شهر تحت عمل جراحی کنارگذر آیورتی (CABG) قرار گرفته بودند. از میان این بیماران30 نفر از افرادی که به مرکز تحقیقات قلب و عروق مراجعه کردند در گروه توان‌بخشی قرار گرفتند و 30 نفر از سایر بیماران نیز گروه کنترل را تشکیل دادند. آزمودنی‌های گروه توان‌بخشی ورزشی به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسۀ 90 دقیقه‌ای به انجام فعالیت پرداختند و بیماران گروه کنترل در این مدت فعالیت بدنی موثری از دیدگاه محقق نداشتند. در ابتدا و انتهای دورۀ توان‌بخشی، بیماران پرسشنامۀ SAS را تکمیل کردند و از این طریق نمرۀ اضطراب و شکایات جسمانی بیماران محاسبه شد. یافته ها: نتایج به‌دست‌آمده نشان داد که به دنبال دو ماه توانبخشی ورزشی کاهش معناداری در میزان اضطراب بیماران گروه توان‌بخشی در مقایسه با گروه کنترل حاصل شد (014/0 =p). همچنین کاهش در میزان شکایات جسمانی بیماران نیز دیده شد اما این کاهش از لحاظ آماری معنادار نبود (25/0=p). نتیجه گیری: فعالیت بدنی و توان‌بخشی ورزشی ممکن است به‌عنوان یک روش درمانی مفید و موثر در تعدیل و کاهش عوارض روانی، به‌خصوص اضطراب، پس از عمل جراحی عروق کرونری باشد. واژ‌گان کلیدی: توان‌بخشی ورزشی، اضطراب، شکایات جسمانی، بیماران CABG.