تعامل بین سلوک عارفانه و فرایند مشاوره

Abstract

بخش قابل ملاحظه‌ای از متون ادب فارسی به یافته‌ها و آموزه‌های عرفانی اختصاص دارد.اندیشه‌های عرفانی همچون فلسفه به دو بعد نظری و عملی تقسیم می‌گردد و عرفان عملی فرایند سیر و سلوک عارفانه با رهبری مراد، برای رسیدن به یک دگردیسی شخصیتی است.همسو با آن مشاوره نیز نوعی تعامل کلامی و فکری بین مشاور و مراجع و باز نمودن ابهام در اندیشه و تصمیم‌گیری و در نهایت رسیدن او به کمال فکری و شخصیتی است.<br />اگرچه ظاهراً «مراجع محوری» در فرایند مشاوره با «مراد محوری» در سلوک عارفانه نوعی ضدیت و عدم تجانس دارد و ناهمسوییهای دیگری نیز بین این دو جریان هست؛ ولی همانندی‌های درخور تأملی برای ایجاد یک تعامل مدبرانه بین سیر و سلوک عارفانه و مشاوره به چشم می‌خورد که در این صورت کارکرد زبان و ادبیات فارسی در عرصه مشاوره‌ به یاری متون عرفانی روشن می‌گردد.<br />این نوشتار پژوهشی در باب بیان این همانندیها، ناهمسوییها و جستجوی الگوی عملی مناسب مشاوره از ارتباط عاطفی و عقلانی صحیحئ بین مرید و مراد در عرفان عملی است.