نیازسنجی آموزشی مدیران دانشگاه علم و صنعت ایران بر اساس مدل شایستگی

Abstract

هدف پژوهش حاضر ارزیابی مولفه های شایستگی مدیران دانشگاه علم و صنعت ایران و نیازسنجی آموزشی آن‌ها است. روش اجرای پژوهش از منظر گردآوری داده‌ها توصیفی و از نوع پیمایشی است. در این پژوهش گردآوری داده‌ها با استفاده از سه نوع پرسشنامه انجام شده است که برای کارکنان، مدیران مافوق و مدیران دانشگاه علم و صنعت ایران طراحی شده‌اند. جامعه آماری شامل تعداد 102 نفر از مدیران دانشگاه و تعداد 364 نفر کارکنان این دانشگاه بوده که بر اساس جدول محاسبه نمونه کوکران تعداد 188 نفر از کارکنان این دانشگاه و تمام ۱۰۲ نفر مدیران برای نمونه انتخاب شده‌اند. در نهایت با استفاده از مدل بازخور 360 درجه ابتدا به ارزیابی مولفه های شایستگی مدیران دانشگاه علم و صنعت ایران پرداخته شده است. سپس با توجه به نقاط ضعف و قوت مدیران، دوره های آموزشی مورد نیاز برای آنها پیشنهاد شده است. نتایج ارزیابی‌ها نشان می‌دهد که کارکنان و زیردستان نمره متوسط و همچنین خود مدیران و مدیران مافوق نمرات عالی به مولفه های شایستگی مدیران داده‌اند. با توجه به بررسی نیاز آموزشی مدیران، برگزاری دوره‌های «آموزش کار گروهی» از دیدگاه هر سه گروه (زیردستان، مدیران و مدیران مافوق) برای مدیران دانشگاه علم و صنعت ایران ضرورت دارد. همچنین پس از «آموزش کار گروهی»، دوره‌های «مهارت‌های مدیریتی» از دیدگاه کارکنان و مدیران و «افزایش دانش شغلی» از دیدگاه مدیران مافوق مورد نیاز شناخته شده است.