پیش‎بینی اهمال کاری تحصیلی ‎ براساس خودناتوان سازی و استرس ناشی از انتظارات تحصیلی در دانش آموزان

Abstract

هدف پژوهش حاضر پیش‎بینی اهمال‎کاری تحصیلی دانش‎آموزان از طریق خودناتوان‎سازی و استرس‎ناشی‎از انتظارات تحصیلی بود.روش این تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری مورد نظر کلیه دانش‎آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهر مشهد در سال تحصیلی 96-95 بودند. گروه نمونه شامل 175 نفر که به شیوه نمونه‎گیری خوشه‎ای انتخاب شدند. مقیاس‎های اهمال‎کاری تحصیلی، استرس ناشی از انتظارات تحصیلی و خودناتوان‎سازی اجرا شد. داده‎ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گام‎به‎گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که متغیرهای خودناتوان‎سازی و استرس‎ناشی از انتظارات تحصیلی، همبستگی مثبت و معناداری با متغیر اهمال‎کاری دارند. در بررسی نقش پیش‎بینی‎کنندگی هر یک از متغیرها می‎توان گفت که متغیر خودناتوان‎سازی بیشترین میزان پیش‎بینی را دارد. بنابراین می‎توان اهمال‎کاری تحصیلی دانش‎آموزان را از روی خودناتوان‎سازی و استرس ناشی از انتظارات تحصیلی آنها، پیش‎بینی کرد. همچنین با کاهش استرس و مدیریت خودناتوان‎سازی، می‎توان از افزایش اهمال‎کاری در بین دانش‎آموزان پیشگیری کرد.