بررسی سه شعر از پروین اعتصامی بر اساس دو عنصر ارسطویی کشف و دگرگونی

Abstract

<span style="font-family: 'Traditional Arabic','serif'; font-size: 10pt; mso-ascii-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-hansi-font-family: 'Times New Roman'; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-no-proof: yes;" lang="FA" dir="RTL">در این مقاله با بهره‌گیری از نظریات ارسطو در زمینة تراژدی، به‌<br />بررسی میزان اهمیت «کشف» و «دگرگونی» در سه شعر پروین اعتصامی با عناوین «گره‌گشای»،<br />«دو محضر»، و «گفتار و کردار» خواهیم پرداخت. پروین، یکی از نامدارترین شاعران ایرانی،<br />بیشتر به‌ خاطر مناظره‌ها و پرداختن به‌ مشکلات اجتماعی در اشعارش معروف است، اما<br />از مهم‌ترین خصوصیات اشعار او، تلفیق شعر کلاسیک با شعر مدرن و تأثیر‌پذیری از ادبیات<br />غرب است. اما تاکنون در هیچ تحقیقی به‌تأثیرپذیری پروین از آراء و نظریات ارسطو،<br />اولین نظریه‌پرداز ادبی غرب، اشارت نرفته است. این پژوهش در جستجوی پاسخ به‌ این پرسش<br />است که آیا می‌‌توان دو عنصر ارسطویی کشف و دگرگونی را در اشعار پروین یافت؟ و اگر<br />چنین است، پروین آن‌ها را چگونه در برخی از اشعارش به‌کار می‌برد؟ یافته‌های این مقاله<br />نشان می‌دهد که پروین در هر سه شعر یاد شده، تنها از نوع همزمان کشف و دگرگونی<br />بهره می‌جوید. این مقاله به‌ روش مقایسه و تطبیق و تحلیل، تحقق یافته‌است.</span>