مقایسه ی تأثیر تدریس به شیوه ی سخنرانی و تدریس مشارکتی با استفاده از پازل بر میزان یادگیری و رضایتمندی دانشجویان پرستاری

Abstract

یکی از شیوه های نوین آموزشی که اساس آن بر مبنای یادگیری مشارکتی قرار دارد، روش پازل می باشد. این مطالعه با هدف مقایسه ی تأثیر تدریس به شیوه ی سخنرانی و تدریس مشارکتی با استفاده از پازل بر میزان یادگیری و رضایت از تدریس دانشجویان پرستاری انجام گرفت. در این مطالعه ی نیمه‏تجربی، با طرح پیش‏آزمون_ پس‏آزمون، 37 نفر دانشجوی سال سوم پرستاری دانشکده ی پرستاری آبادان که واحد داخلی جراحی 4 را اخذ نموده بودند، شرکت کردند. ابزار گردآوری داده ها شامل فرم اطلاعات فردی، پرسشنامه ی یادگیری و پرسشنامه ی رضایت از تدریس بود. روایی پرسشنامه ها به صورت روایی محتوا و بر اساس نظرات متخصصان و به ترتیب: 7/0 و 96/0 محاسبه شد. نمونه-گیری به شیوه ی نمونه ی در دسترس انجام و دانشجویان به طور تصادفی به دو گروه، تدریس به روش سخنرانی (17 نفر) و تدریس مشارکتی با استفاده از پازل (20 نفر) تقسیم شدند، داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS19 و آزمون های آماری تی زوجی، تی دو نمونه ای مستقل و کای اسکور تجزیه و تحلیل شد. بین میانگین نمرات یادگیری قبل و بعد از اجرای برنامه در گروه پازل به ترتیب: (7/3± 6/15و 6/3±5/32)، (001/0>p) و گروه سخنرانی (3/2±5/15 و 7/2± 05/33)، (001/0>p) اختلاف معنادار دیده شد. همچنین با وجودی که میانگین نمرات رضایت از تدریس در گروه پازل (16± 5/56) بیشتر از گروه سخنرانی (1/13 ± 4/50) بود، اما اختلافشان معنادار نبود (21/0p= ). از نظر دانشجویان تدریس به شیوه ی پازل باعث تقویت مهارت های ارتباطی، افزایش انگیزه، ارتقای یادگیری، تقویت مهارت-های تجزیه و تحلیل مفاهیم درسی و توسعه ی توانایی آن ها به عنوان عضوی از گروه شد.