بررسی فقهی سیره معصومین در تربیت اخلاقی

Abstract

تربیت اخلاقی که حاصل نگاه علمی به تربیت و تمایز ساحت‌های مختلف آن از یکدیگر است، فرایند یاری‌رسانی به متربی برای ایجاد تغییر تدریجی در ساحت صفت و رفتار اخلاقی است که به واسطه عامل انسانی دیگر و به‌منظور زمینه‌سازی در جهت تخلق وی به فضایل اخلاقی و دوری از رذایل اخلاقی و نهایتاً نیل به کمال اخلاقی صورت می‌گیرد. این مقاله با روش تحقیقی تحلیلی محتوا، سیره معصومین( در تربیت اخلاقی را از نگاه فقهی بررسی کرده و به این نتیجه رسیده است که علاوه بر وجود تربیت اخلاقی در سیره این بزرگواران، این امر به دو صورت «پیش‌گیرانه و درمان‌گرانه» جاری بوده و با روش‌های گوناگون: موعظه، سالم‌سازی محیط، امر و نهی، سؤال و جواب، نظارت و مراقبت انجام می‌گرفت. فضائل و رذایل اخلاقی نیز از مواردی است که در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است.