اثربخشی نشست گروهی بر کیفیت زندگی و بهبود روابط خانوادگی در کودکان دارای کم‏توان‎ذهنی

Abstract

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی نشست گروهی بر کیفیت زندگی و بهبود روابط خانوادگی در کودکان کم‏توان‎ذهنی انجام گرفت. روش پژوهش حاضر، ازنوع شبه آزمایشی با طرح پیش‏آزمون- پس‏آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری در این تحقیق شامل همه خانواده‏های دانش‏آموزان دختر و پسر دارای کم‏توان‎ذهنی مشغول به تحصیل در مدارس استثنایی شهر اردبیل بود. نمونه این پژوهش 30 خانواده بود که از بین خانواده‏های موجود به شیوه در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای جمع‏آوری داده‌های پژوهش از پرسشنامه کیفیت زندگی و پرسشنامه محیط خانوادگی شیفر استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل فرضیه‌ها از آزمون تجزیه و تحلیل واریانس چند متغیری(MANOVA) استفاده شده است. نتایج نشان داد که نشست گروهی بر کیفیت زندگی و بهبود روابط خانوادگی خانواده‏های دارای کودک کم‏توان‎ذهنی تاثیر معنی داری داشت (01/0 ≥ P). پشنهاد می‌شود از نشست گروهی برای بهبود کیفیت زندگی و راوبط خانوادگی درخانواد ه های دارای کودکان کم توا ن ذهنی استفاده شود.