تأثیر بازی درمانی بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان عقب‌ماندۀ ذهنی دورۀ ابتدایی شهر خرم‌آباد در سال تحصیلی 89-1388

Abstract

هدف: بررسی تأثیر بازی درمانی بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان عقب‌ماندۀ ذهنی است. روش: شبه آزمایشی است و در سال تحصیلی 90-89 در شهر خرم‌آباد انجام شد. جامعۀ آماری: تعداد191 دانش‌آموز 5 کلاس ابتدایی مرکز کودکان استثنایی خرم‌آباد بودند. از هر 5 کلاس به نسبت تعداد 60 نفر جامعه نمونه براساس ویژگی‌های رفتاری خاص کودکان آموزش‌پذیر انتخاب و در دو گروه همتای آزمایش و گواه قرار گرفتند. سپس مداخلات بازی درمانی در قالب 5 نوع بازیِ با هدف، وسیله و روش خاص روی گروه آزمایش طی 2 ماه اجراء شد. ابزار: آزمون‌های معلم ساخته در دروس فارسی، ریاضی و علوم ابتدایی بود که روایی محتوایی آنها مورد تأیید معلمان مجرب و کارشناسان قرار گرفت. اطلاعات به دست آمده با نرم‌افزار SPSS در دو سطح توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در سطح توصیفی توزیع فراوانی، میانگین، انحراف معیار محاسبه گردید و در سطح استنباطی از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بازی درمانی (فردی و گروهی) بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان عقب‌مانده‌ اثر دارد 001/0< P. همچنین تأثیر بازی‌های گروهی بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان عقب‌مانده ذهنی بیشتر از بازی‌های فردی بود. در پایان مشخص گردید که جنس دانش‌آموزان تأثیری در پیشرفت تحصیلی‌شان نداشت. بر اساس نتایج تحقیق گنجاندن جلسات بازی درمانی در برنامه‌ درسی مرکز آموزش کودکان استثنایی همراه با پیشنهادهای دیگر توصیه گردید