بررسی زمینه‌های دل‌تنگی در شعر قیصر امین‌پور

Abstract

«نوستالژی» یک اصطلاح روان شناسی است که وارد ادبیات شده است و در فارسی به حسرت سروده یا دل‌تنگی ترجمه شده است. نوستالژی رفتاری است ناخودآگاه، که در شاعر یا نویسنده بروز کرده و متجلی می‌شود. ناخودآگاه جمعی (collectiveunconscious) در روان شناسی یونگ عبارت است از: تجربه‌های اجداد ما در طی میلیون‌ها سال که بسیاری از آنها ناگفته مانده است. و یا انعکاس رویدادهای جهان ما قبل تاریخ که گذشت هر قرن تنها مقدار بسیار کمی به آن می‌افزاید. این مقاله، پژوهشی است دربارة «زمینه‌های دل‌تنگی در شعر قیصر امین‌پور »که به عنوان یکی از رفتارهای ناخودآگاه فرد، در شعر «قیصر امین‌پور» بررسی شده است. در بخش خاطره فردی به غم غربت و دوری از وطن به عنوان حسرت برگذشته و در بخش نوستالژی اجتماعی، تحت عنوان شاعران و خاطره جمعی به دل‌تنگی شاعر برای آرمان شهر اسلامی با ذکر شواهدی پرداخته شده است.