مقایسه‏ ی آموزش سنتی الفبای زبان فارسی و آموزش براساس الفبای آوانگاری و تأثیر آن بر مهارت خواندن غیرفارسی زبانان بزرگسال

Abstract

آموزش زبان‌های خارجی از مهمترین موضوعاتی است که به دلیل نیاز بشر به ارتباط با دیگر جوامع روزبه‌روز اهمیت بیشتری یافته است. جامعه­ی ایران نیز با توجه به موقعیت دینی‌، تجاری‌ و ادبی خود مورد توجه بسیاری از جوامع قرار گرفته و افراد زیادی با اهداف مختلف، اقدام به فراگیری زبان فارسی می‌کنند. پژوهش حاضر به مقایسه­­ی تأثیر آموزش سنتی الفبای فارسی و آموزش بر اساس اصول فونیکس[1] بر مهارت خواندن غیرفارسی‌زبانان می‌پردازد. هدف از انجام این پژوهش‌، یافتن شیوه­ی‌ آموزشی مناسب برای آموزش الفبای زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان و تهیه و تدوین مطالب درسی بر اساس آن روش است. شرکت کنندگان در این پژوهش 8 نفر زبان­آموز چینی در شرکت گروه معدنی طبس در رده‌­ی سنی 24 تا 31 سال بودند که به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. الفبای زبان فارسی برای گروه کنترل به روش سنتی و برای گروه آزمایش بر اساس روش فونیکس آموزش داده شد. به­منظور بررسی وجود تفاوت معنادار بین گروه کنترل و آزمایش و تحلیل آماری داده‌ها از نرم­افزار اس­پی­اس­اس و آزمون تی- تست استفاده شد. نتیجه پژوهش نشان داد که آموزش الفبا بر اساس روش فونیکس در مقایسه با روش سنتی بر مهارت خواندن کلمات و درک مطلب به صورت معناداری موفق­تر بوده است. [1]