تاثیر کاربرد گوگرد و تیوباسیلیوس در بهبود خصوصیات مرفوفیزیولوژیکی گندم (Triticum aestivum L.) در اراضی خوزستان

Abstract

<strong>به منظور بررسی اثر اصلاح کننده‌های اسیدی در اراضی با </strong><strong>pH</strong><strong> بالا بر بهبود خصوصیات مرفوفیزیولوژیکی گندم آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. فاکتورهای مورد مطالعه شامل مقادیر سولفات گوگرد در سه سطح به صورت (صفر، 250 و 500 کیلوگرم در هکتار) و مقادیر کود زیستی تیوباسیلوس در سه سطح (صفر، پنج و 10 کیلوگرم در هکتار) در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که اثر مقادیر کود گوگردی و باکتری تیوباسیلوس بر وزن خشک کل، شاخص سطح برگ، سرعت رشد محصول، سرعت فتوسنتز خالص و ارتفاع بوته در سطح احتمال یک‌ درصد معنی‌دار بود. اثر متقابل کاربرد کود گوگردی و تیوباسیلوس بر وزن خشکل کل در سطح احتمال یک درصد و بر ارتفاع بوته در سطح احتمال پنج درصد معنی‌دار و بر سایر صفات معنی‌دار نبود. بیشترین سرعت رشد محصول با 5/12 و 6/11 گرم در متر مربع در روز به ترتیب در شرایط مصرف 500 کیلوگرم در هکتار کود گوگردی و 10کیلوگرم در هکتار تیوباسیوس و کمترین آن به ترتیب با </strong><strong>7</strong><strong>/</strong><strong>9 و 6</strong><strong>/</strong><strong>10</strong><strong>در عدم کاربرد کود گوگردی و عدم کاربرد تیوباسیلیوس حاصل شد. بیشترین ارتفاع بوته با </strong><strong>3</strong><strong>/</strong><strong>94 سانتی‌متر </strong><strong>در شرایط کاربرد 500 و 10 کیلوگرم در هکتار کود گوگردی و تیوباسیلوس و کمترین آن با </strong><strong>6/74 </strong><strong>در عدم کاربرد کود گوگردی و تیوباسیلوس مشاهده شد. نتایج کلی آزمایش نشان داد که کاربرد کود گوگردی و تیوباسیلوس در اراضی کشاورزی در اراضی با </strong><strong>pH</strong><strong> بالا باعث بهبود ویژگی‌های فیزیولوژیکی و مرفولوژیکی گندم شد که می‌تواند مورد توجه محققین و زارعین قرار گیرد.</strong>