رابطه نظام اداری و توسعه سیاسی در جمهوری اسلامی ایران (با بهره‌گیری از الگوی نظری جاگورایب)

Abstract

<em>بدیهی است که هر جامعه‌ای برای دوام و پایداری، انتظام و پیشرفت، رفاه و امنیت خود به حکومت احتیاج دارد و حکومت نیز به سازمان‌ها و نظام اداری کارامد برای تحقق اهداف و رسالتش نیازمند است. ازاین‌رو، در صورت سالم بودن، کارایی و چابکی، نظام اداری می‌تواند بازو و ابزار اجرایی مؤثر و موفقیت‌آمیزی برای تحقق اهداف و سیاست‌های دولت باشد و نقش مهم و اساسی در توسعه و پیشرفت، تأمین رضایت شهروندان و حمایت آنها از نظام سیاسی ایفا کند. این تحقیق رابطة نظام اداری و توسعة سیاسی در جمهوری اسلامی ایران را بدون تأکید بر دورة خاصی، با بهره‌گیری از الگوی نظری جاگورایب، بررسی می‌کند. بنابراین سؤال اصلی آن عبارت است از: «چه رابطه‌ای بین نظام اداری و توسعة سیاسی در جمهوری اسلامی ایران وجود دارد؟». فرضیة آن نیز چنین تدوین شده است: «نظام اداری کارامد در جمهوری اسلامی ایران می‌تواند با تأثیرگذاری بر ثبات، برابری و مشارکت سیاسی موجبات رشد و تحکیم توسعة سیاسی</em><em>را فراهم آورد». با این ملاحظات، این پژوهش از نوع توصیفی </em><em>–</em><em> تحلیلی و روش جمع‌آوری داده‌ها نیز کتابخانه‌ای است. یافته‌های تحقیق نشان داد که رفع آسیب‌ها و تحول در نظام اداری کشور موجب افزایش ظرفیت نظام سیاسی برای پاسخگویی، برابری، ثبات و مشارکت سیاسی و متقابلاً گسترش نهادهای سیاسی و تقویت توان پاسخگویی نظام سیاسی و برابری و ثبات و مشارکت سیاسی در آن موجب سلامت و چابکی و کارامدی نظام اداری خواهد شد. </em>