مطالعات بین‌المللی در ایران: مطالعۀ موردی مقاله‌های مجلۀ دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران

Abstract

بررسی و ارزیابی رشتۀ روابط بین‌الملل همواره نگاه ‌اندیشمندان و پژوهشگران این رشته را در سراسر جهان به خود جلب کرده است. از ابعاد مهم این ارزیابی، تولید دانش بومی روابط بین‌الملل است که افزون‌بر اندیشمندان این حوزه، توجه سیاست‌گذاران را هم به خود معطوف داشته است. در ایران نیز در سال‌های اخیر لزوم توجه به دانش بومی روابط بین‌الملل احساس شده است. هدف این مقاله، بررسی وضعیت پژوهش در رشتۀ روابط بین‌الملل در ایران است و البته چارچوب داده‌های آن، محدودتر از کل تولیدات و محدود به آثار منتشرشده در <em>مجلۀ دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران</em> در فاصلۀ زمانی سال‌های 1349 تا 1390ش است. پژوهش حاضر با بررسی مقاله‌های منتشرشده در <em>مجلۀ دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران</em>، در پی یافتن تصویری کلی از وضعیت مقاله‌های منتشرشده در دو بخش خصوصیات دانش‌پژوهی و ویژگی‌های پژوهشگران است. یافته‌های این مقاله نشان می‌دهد که حوزۀ ویژه‌ای از دانش و دستۀ خاصی از پژوهشگران در آثار منتشرشده در <em>مجلۀ دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران</em> سهم بیشتری دارند.