مزایای تحلیل سیاست خارجی از منظر تصمیم‌گیر

Abstract

هدف این پژوهش، طرح اهمیت سطح تحلیل تصمیم‌گیر در مطالعۀ سیاست خارجی است. حوزۀ تحلیل سیاست خارجی با عنایت به تحولات عملی و نظری بعد از جنگ سرد به‌ویژه رخت بربستن نظریه‌های ساختارگرا، تصمیم‌گیری را به کانون اصلی بررسی سیاست خارجی وارد کرده است. چنین امکانی با عنایت به نقش انسان در نظریه‌های سیاست خارجی و روابط بین‌الملل فراهم آمده است. با این وصف، سؤال اصلی پژوهش این است که آیا سطح تحلیل تصمیم‌گیر می‌تواند بنیان و تکیه‌گاه نظری مطمئنی برای بررسی و تحلیل سیاست خارجی باشد و در این صورت مزایای حاصل از تکیه بر سطح تحلیل تصمیم‌گیر در مطالعة سیاست خارجی چیست؟ پژوهش حاضر ضمن پاسخ مثبت به پرسش مذکور استدلال می‌کند که تکیه بر سطح تصمیم‌گیر می‌تواند در حل مشکل سطح تحلیل، تکمیل و تحول در نظریه و مدل‌های تصمیم‌گیری و در نهایت امکان تلاقی نظری بین عوامل مادی و معنایی راهگشا باشد.