| dc.contributor.author | شیخ سنگ تجن, شهین | fa_IR |
| dc.contributor.author | بی‌جن خان, محمود | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-07-09T01:31:55Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-09-30T01:31:55Z | |
| dc.date.available | 1399-07-09T01:31:55Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-09-30T01:31:55Z | |
| dc.date.issued | 2010-07-23 | en_US |
| dc.date.issued | 1389-05-01 | fa_IR |
| dc.date.submitted | 2016-06-14 | en_US |
| dc.date.submitted | 1395-03-25 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | شیخ سنگ تجن, شهین, بی‌جن خان, محمود. (1389). بررسی کاهش واکه‌ای در زبان فارسی محاوره‌ای. پژوهش های زبان شناسی, 2(2), 35-48. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 2008-6261 | |
| dc.identifier.issn | 2322-3413 | |
| dc.identifier.uri | http://jrl.ui.ac.ir/article_17195.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/200994 | |
| dc.description.abstract | کاهش واکه‌ای فرایندی است که همواره در گفتار سریع محاوره‌ای، در هجاهای بدون تکیه صورت می‌گیرد و طی آن واکه‌های بدون تکیه تغییر یافته و به واکه‌های دیگر گرایش می‌یابند. کاهش واکه‌ای در زبان فارسی در برخی موارد عبارت است ازگرایش واکه‌ها به سوی واکه‌های دیگر که در هجاهای بدون تکیه و گفتار سریع محاوره‌ای روی میدهد، به این نوع کاهش، کاهش واکه‌ای آوایی گویند. نوع دیگری از کاهش، تغییر و دگرگونی واکه‌ها در هجاهای بدون تکیه است که به دلیل افزوده شدن وند یا وندهایی صورت می‌گیرد که سبب جذب تکیه از هجای حامل واکه به سمت وند شده و درنتیجه واکه در هجای ضعیف و بدون تکیه قرار گرفته و به واکۀ دیگری تغییر می‌یابد. این نوع کاهش را کاهش واکه‌ای واجی مینامند. در این مقاله کاهش واکه‌ای آوایی با توجه به نظریات کراسوایت (2000) و هریس (2005) بررسی شده است. در زبان فارسی واکه‌های پایدار در هجاهای بدون تکیه تغییر چندانی نمییابند، در حالی که واکه‌های ناپایدار به ویژه واکه‌های /e/ و /a/ در چنین هجاهایی به نسبت بسیار زیادی به یکدیگر و به واکه‌های پایدار گرایش می‌یابند. از این رو کاهش واکه‌ای در فارسی از یک رویکرد تلفیقی (hybrid) تبعیت میکند. | fa_IR |
| dc.format.extent | 296 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه اصفهان | fa_IR |
| dc.publisher | University of Isfahan | en_US |
| dc.relation.ispartof | پژوهش های زبان شناسی | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Researches in Linguistics | en_US |
| dc.subject | کاهش واکه‌ای | fa_IR |
| dc.subject | کاهش رسایی | fa_IR |
| dc.subject | بنیاد | fa_IR |
| dc.subject | کاهش تقابل افزا | fa_IR |
| dc.subject | کاهش مرکزگرایی | fa_IR |
| dc.subject | کاهش مرکزگریزی | fa_IR |
| dc.title | بررسی کاهش واکه‌ای در زبان فارسی محاوره‌ای | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | مقاله علمی | fa_IR |
| dc.contributor.department | دانشجوی دکترای زبان شناسی دانشگاه تهران | fa_IR |
| dc.contributor.department | دانشیار دانشگاه تهران | fa_IR |
| dc.citation.volume | 2 | |
| dc.citation.issue | 2 | |
| dc.citation.spage | 35 | |
| dc.citation.epage | 48 | |
| nlai.contributor.orcid | 0000-0002-4175-6854 | |
