آموزه رجعت و تأثیر آن در اختلاف سبک ترجمه‌های قرآنی

Abstract

از جمله حوادث بسیار مهم دوره ظهور و برقراری حکومت امام زمان (عج)، موضوع رجعت است که برای امکان وقوع آن به آیات 82 و83 سورة نمل، آیات 55، 72، 254 و 259 سورة بقره و 43 سورة ص استناد شده است. رجعت امری مسبوق به‌سابقه است چرا که پروردگار نظیر آن‌را در باره امت‌هاى گذشته اجرا فرموده است. بدین‌معنی که افرادی که از این دنیا رفته‌اند، دوباره به آن باز می‌گردند و رجعت نیز از منظر لغوی به همین معناست، یعنی بازگشت به دنیا قبل از برپایی قیامت. در فرهنگ دینی شیعه مراد از رجعت بازگشت گروهی از نیکان و نیز برخی انسان‌های فاسق و ظالم به این دنیا پیش از قیامت است. رجعت با بازگشت انسان‌ها در قیامت تفاوت دارد و طبق روایات در دوران ظهور امام زمان (عج) غیر از افرادی که در آن دوره زندگی می‌کنند، عده‌ای از مؤمنان مخلص و کافران مطلقی که در گذشته زندگی می‌کرده‌اند بر خواهند گشت. این پژوهش بر آن است تا به-صورت موردپژوهانه در آیات 82 و 83 سوره نمل نشان دهد که مترجمان فارسی قرآن تا چه حدی این موضوع را در ترجمه فارسی آیات مذکور از سوره نمل بازتاب داده‌اند.