بررسی تحمل به شوری و تنوع کروموزومی در کشت سلول چغندرقند

Abstract

به منظور بررسی اثرات محیط کشت حاوی ترکیبات هورمونی بر روی تغییرات فنوتیپی و کروموزومی بافتﻫای کشت شده چغندرقند، آزمایشﻫایی در سطوح مختلف نمک طعام و نیز مطالعات سیتولوژیکی کالوسﻫای حاصل از کشت تعلیقی صورت گرفت. ابتدا هیپوکوتیل گیاهﭼهﻫای هفت روزه دو رگه زراعی دیپلوئید، در محیط MS حاوی ترکیبات هورمونی کشت شده و کالوس تولید نمودند. دستجات سلولی و قطعات کالوس حاصل از آن بر روی محیطﻫای PGo_Bبا غلظتﻫای متفاوت شوری (300-0 میلیﻣولار نمک طعام) قرار گرفتند و رشد آنﻫا بررسی شد. نتایج نشان داد که کالوس حاصل از رگه مولتیﮊرم نسبت به رگه منوژرم به غلظتﻫای متفاوت نمک طعام به طور آشکار، تحمل بیشتری نشان میﺩهد؛ به طوری که با انتقال کالوسﻫای رگه منوژرم و مولتی ژرم از محیط شاهد به محیط حاوی 200 میلیﻣولار نمک طعام به ترتیب 15 و 75 درصد قطعات کالوس رشد نمودند. با انتقال کالوس رقم مولتیﮊرم به محیط حاوی 100 میلیﻣولار نمک طعام، کلیه قطعات کالوس رشد خوبی داشتند. هم چنین در بین قطعات کالوس مربوط به هر تیمار نیز از نظر تحمل به شوری تنوع وجود داشت. در آزمایشی دیگر، تنوع سماکلونی در سطح کروموزوم سلولﻫای کالوس حاصل از کشت تعلیقی بررسی گردید و حالاتی از پلی پلوئیدی و انیوپلوئیدی در بعضی سلولﻫا مشخص گردید. از این رو، شناسائی و کنترل پدیده تنوع سماکلونی در کشت سلول چغندرقند در جهت دلخواه برای انتخاب رگهﻫای متحمل به شوری از اهمیت ویژهﺍی برخوردار است.