تحلیل روند نابرابری توسعۀ ورزش قهرمانی در استان‌های ایران

Abstract

هدف: نابرابری و عدم توازن در روند توسعه­یافتگی استان­ها، سبب نابرابری در زمینه­های مختلف اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی می شود. در این صورت ، ممکن است ورزش نیز مانند سایر بخش‌ها از روند توسعه‌یافتگی نابرابر و نامتوازن برخوردار باشد؛ بنابراین پژوهش حاضر به منظور تحلیل روند و تغییرات توسعۀ ورزش قهرمانی استان‌های ایران انجام گرفته است. روش‌‌شناسی: این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی است که با استفاده از 48 شاخص، روند توسعه‌یافتگی ورزش قهرمانی استان‌های ایران بین سال‌های 1385 تا 1390 را بررسی کرده است. جامعه آماری شامل تمامی استان­های ایران و نمونه آماری برابر با جامعه آماری و شامل 31 استان است که در سال­ 1390در تقسیمات کشوری ایران قرار داشتند. ضمناً از روش تحلیل عاملی برای محاسبۀ شاخص‌های ترکیبی و از تحلیل خوشه‌ای برای تعیین سطح توسعه‌یافتگی ورزشی استان‌ها استفاده شد. یافته‌ها: بررسی روند توسعه‌یافتگی ورزش قهرمانی نشان داد در سال 1385 سطح توسعه‌یافتگی ورزش قهرمانی 8 درصد از استان‌ها بالا بود و 6 درصد از آنها محروم و غیربرخوردار بودند. در حالی که در دورۀ شش سالۀ مورد بررسی ، نسبت استان‌های توسعه‌یافته در سال 1390 به 3/43 درصد و نسبت استان‌های محروم به 40 درصد تغییر کرده است. این روند نشان دهندۀ افزایش نابرابری‌ها و شکاف میان استان‌ها از نظر توسعه‌یافتگی ورزش قهرمانی در سال‌‌های اخیر می باشد. نتیجه‌گیری: با توجه به نابرابری‌ توسعه‌یافتگی ورزش قهرمانی استان‌های کشور، پیشنهاد می‌شود در برنامه‌ریزی‌های آتی ، اولویت تخصیص منابع به استان‌های مرزی و پیرامونی اختصاص یابد تا علاوه بر جلوگیری از مهاجرت ورزشکاران و سایر منابع انسانی فعال در ورزش استان‌های محروم، زمینۀ ارتقای هرچه بیشتر ورزش قهرمانی در کشور و کسب موفقیت در میادین بین‌المللی و جهانی ایجاد شود