رابطۀ مهارت ارتباطی با روابط بین فردی مدیران ورزشی استان گیلان

Abstract

هدف: موقعیت شغلی به شکل چشمگیری تحت تأثیر روابط بین فردی قرار می­گیرد، به طوری که حدود 90 درصد شکست‌های شغلی، به دلیل ناتوانی فرد در برقراری روابط بین فردی اتفاق می­افتد؛ لذا هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بین مهارت‌های ارتباطی با روابط بین فردی مدیران ورزشی استان گیلان ‌بود. روش‌شناسی: جامعۀ آماری این پژوهش را مدیران اداره کل، رئیسان و نواب ادارات ورزش و جوانان شهرستان‌ها و رئیسان و نواب هیأت­های ورزشی استان گیلان، شامل 121 نفر تشکیل داده بودند. نمونۀ آماری به صورت تمام شمار در نظر گرفته شد که تعداد 99 پرسشنامه به‌طور کامل وصول گردید. برای جمع‌آوری داده‌ها از دو پرسشنامۀ مهارت ارتباطی‌ بارتون جی.ای (1990) و پرسشنامه روابط بین فردی سی گُل، اسمیت و موسکا (2001) استفاده گردید. روایی پرسشنامه‌ها توسط10 نفر از مدرسان مدیریت ورزشی کشور به تأیید رسید و پایایی درونی آن‌ها از روش «آلفای کرونباخ» به ترتیب81/0 و 83/0 به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون کالموگروف-اسمیرنوف، همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته‌ها: بر اساس یافته‌های این پژوهش بین مهارت‌های ارتباطی مدیران با روابط بین فردی مدیران ورزشی استان گیلان رابطۀ مثبت و معنی­داری وجود دارد. همچنین نتایج حاصل از رگرسیون چندگانه نشان می‌دهد که مؤلفۀ مهارت کلامی، مهارت ارتباطی، قدرت بیشتری برای پیش‌بینی روابط بین‌فردی مدیران دارد. نتیجه‌گیری: هر چه مدیران مهارت‌های ارتباطی خود را بهتر تقویت کنند، این امکان را پیدا خواهند کرد که با دیگران بهتر ارتباط برقرار کند، احساسات دیگران را بهتر برانگیزد، افراد را بهتر قانع کند و بر آنان بهتر تأثیر بگذارند و نهایت به دیگران اطمینان خاطر بیشتر دهند. لذا با تقویت و آموزش این مهارت‌ها مدیران می‌توانند در حوزۀ فعالیت مدیریتی خود از عملکرد و موفقیت لازم برخوردار شده و اعتماد مسئولان مافوق، همکاران و زیردستان را نسبت به خود جلب کنند. واژه‌های کلیدی:مهارت ارتباطی، روابط بین فردی، مدیران ورزشی.