مقایسه ی تأثیر دو روش آموزش به شیوه ی بازی و سنتی بر انگیزه و پیشرفت تحصیلی ریاضی دانش آموزان

Abstract

هدف از انجام این پژوهش مقایسه ی میزان تأثیر دو روش آموزش به شیو هی بازی و سنتی برانگیزه و پیشرفت<br />تحصیلی ریاضی دانش آموزان پسر سال سوم ابتدایی شهر تهران بوده است، روش تحقیق، نیمه آزمایشی و از طرح<br />پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه استفاده گردید، حجم نمونه متشکل از 60 نفر دانش آموز پسر سال سوم ابتدایی<br />است که 30 نفرآن هاگروه آزمایش و 30 نفر گروه گواه بوده است و با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند.<br />ابتدا محقق از میان مدارس ابتدایی منطقه 7 یک مدرسه، سپس از میان چهارکلاسِ سوم این مدرسه دو کلاس را<br />انتخاب کرد، بعد از آن یک کلاس را به گروه آزمایش و کلاس دیگر را به گروه گواه واگذار کرد. ابزارهای<br />سنجش در این پژوهش شامل پرسش نامه ی انگیزه ریاضی، آزمون پیشرفت تحصیلی محقق ساخته و آزمون هوش<br />ریون بوده است. برای تجزیه وتحلیل داد هها از روش های آمار توصیفی و در بخش استنباطی از تجزیه و تحلیل<br />کوواریانس استفاده گردید. نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل داد هها نشان داد که بین میانگین های انگیزه و<br />پیشرفت تحصیلی دانش آموزان آموزش دیده با روش بازی و دان شآموزان آموزش دیده با روش سنتی، از نظر<br />آماری تفاوت معنا دار وجود دارد؛ بدین صورت که میزان انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانش آموزانی که به روش<br />تدریس بازی آموزش دیده بودند نسبت به دانش آموزانی که به روش تدریس سنتی آموزش دیده بودند، بیشتر بود.<br />بنابراین، می توان نتیجه گرفت که آموزش به شیو هی بازی نقش پررنگ و با اهمیتی در افزایش انگیزه و پیشرفت<br />تحصیلی دانش آموزان دارد.