تاثیر آموزش چشم انداز زمان برتعادل زمانی و پایستگی تحصیلی دانش‌آموزان

Abstract

از آنجا که چشم­انداز زمان نقش تنظیم کننده اعمال انسان را داشته و بر فعالیتهای فردی، اجتماعی و روحی- روانی وی اثر دارد و پایستگی تحصیلی به توانایی دانش­آموز در غلبه بر مشکلات و موانع و چالش‌هایی که در زندگی تحصیلی بیشتر دانش­آموزان به طور معمول رخ می‌دهد مانند نمره‌های پایین، فشار امتحان، تکالیف مشکل و بازخوردهایی در ارتباط معلم و شاگرد و رقابت و از دست دادن انگیزه اشاره دارد، تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش چشم انداز زمان بر تعادل زمانی و پایستگی تحصیلی دانش­آموزان دختر پایه نهم شهر تهران انجام گردید. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری تحقیق کلیه دانش­آموزان دختر پایه نهم شهر تهران در سال تحصیلی 97-96 بودند. از میان دانش­آموزان مذکور با روش نمونه­گیری تصادفی چند مرحله­ای 60 نفر که تعادل زمانی نداشتند در دو گروه 30 نفره آزمایش و گواه به طور تصادفی تخصیص یافتند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه مورد آموزش قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه­های چشم انداز زمان زیمباردو(1999) ، پایستگی تحصیلی مارتین و مارش(2008) و بسته آموزشی چشم انداز زمان بود. برای تحلیل داده های جمع آوری شده از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 05/0=α و با بکارگیری نرم افزار-22 spss استفاده گردید. یافته­ها نشان داد که آموزش چشم انداز زمان، بر تعادل زمانی و پایستگی تحصیلی ­دانش­آموزان اثر داشته و تفاوت معناداری بین دو گروه بود(001/0≥p ) واین تأثیر در مرحله پیگیری دو ماهه پایدار ماند(001/0≥p ).بنابراین تعادل زمانی در ابعاد مختلف با آموزش چشم انداز زمان میسر است و به دنبال آن پایستگی تحصیلی را می­توان افزایش داد و بدین صورت دانش­آموزان موثرتری برای اداره جامعه فردا تربیت نمود.