بررسی رابطه بین سطح خودکارآمدی معلمان علوم تجربی با انگیزش، نگرش و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان پایه پنجم ابتدایی

Abstract

این پژوهش به بررسی رابطه بین سطح خودکارآمدی معلمان علوم تجربی با انگیزش، نگرش و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان پسر پایه پنجم ابتدایی با استفاده از روش تحقیق همبستگی، پرداخته است. بدین منظور، از میان 223 معلم پایه پنجم ابتدایی ناحیه یک و دو آموزش و پرورش شهر زاهدان، نمونه‌ای به تعداد80 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده، انتخاب شد، سپس بر مبنای سطح خودکارآمدی به سه گروه تقسیم شدند. از هر گروه 5 معلم به روش تصادفی ساده انتخاب و از کلاس هر یک از معلمان نمونه به طور میانگین تعداد 20 دانش‌آموز، در مجموع 300 دانش‌آموز انتخاب شدند. برای اندازه‌گیری متغیرهای تحقیق؛ خودکارآمدی معلمان، انگیزش، نگرش و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان، به ترتیب پرسشنامه خودکارآمدی معلمان شانن ـ مورن (Tschannen-Moran 2002)، پرسشنامه انگیزش گاردنر (Gardner,1986) ، پرسشنامه سنجش نگرش (McCoach & Siegll,2003؛ به نقل از سیف، 1389) و آزمون معلم ساخته پیشرفت تحصیلی درس علوم مورد استفاده قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس یک راهه و ضریب همبستگی پبرسون استفاده شد. نتایج بیانگر این بود که خودکارآمدی معلمان در سطح انگیزش تحصیلی، نگرش دانش آموزان نسبت به مدرسه و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان نقش دارد. همچنین بین انگیزش و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان، نگرش و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان رابطه معناداری وجود دارد.