بررسی و شناسایی مدل هوشمند یادگیری همراه تعاملی جهت ارتقاء ایمنی در راه آهن

Abstract

سامانه‌ یادگیری همراه تعاملی به‌عنوان ابزاری برای تحقق نظریه هیتاگوژی قابل طرح و بررسی است. این رویکرد به‌عنوان زنجیره‌ای از آندراگوژی مطرح است و نگاه فرآیندی دارد. با توجه به اهمیت ارتقاء ایمنی در بهره‌برداری راه‌آهن، تجهیزات متعددی در حوزه‌های تأسیسات زیربنایی، ناوگان و سیر و حرکت این وظیفه را بر عهده دارند. مسئله‌ای که راه آهن با آن روبرو است، ضعف در بهره‌برداری مطمئن از این تجهیزات و نگهداری و تعمیرات (نت) نامطلوب ناشی از عدم آموزش اثربخش است که می‌توان به‌عنوان یکی از عوامل ایجاد سانحه از آن نام برد. جامعه آماری این پژوهش لوکوموتیورانان شرکت راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران به تعداد 3000 نفر بودند که به روش خوشه ای 340 نفر به ‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ضمن بررسی و مطالعه مدل‌ها و رویکردهای یادگیری، از طریق به‌کارگیری ابزارهای آماری، مدلی هوشمند برای حرکت از آموزش به سمت یادگیری همراه، مشارکتی، همه‌جا حاضر و زمینه آگاه، متناسب با راه‌آهن کشور و زیرساخت‌های موجود به‌وسیله نرم‌افزار SmartPLS طراحی و پیاده‌سازی شد. تأثیر استقرار این سامانه بر ایمنی و مؤلفه کاهش خطرات بالفعل محیط کار ، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد استقرار سامانه هوشمند یادگیری همراه تعاملی از طریق اثرگذاری بر قابلیت اطمینان، قابلیت دسترسی و عملکرد شخصی لوکوموتیوران، بر ایمنی تأثیر گذار است.