تاثیر روابط ایران و چین بر تصویرنگاری مکتب تیموری

Abstract

ایران و چین در گذار تاریخی پرفرازونشیب خود، تعاملات فرهنگی و هنری نزدیکی را باهم تجربه کرده­اند. استخراج نمایگانی تاریخی در نگرشی تطبیقی، به همراه مستندات تصویری بر روشن شدن نحوه تعاملات و ارتباطات دو جغرافیا در مقطعی همزمان از تاریخ، و تأثیر آن بر شکل­گیری فرهنگ تصویری مدد خواهد رسانید. در این راستا، روابط ایران و چین ابتدا با مروری بر روابط پیش از دوره­ی تیموری (1506-1370 م. / 911-771 ه .ق) و مینگ (1644-1370 م. /911-771 ه . ق) و سپس در دو امپراطوری مزبور به روشی همزمان و تطبیقی پرداخته شده است. در ادامه با تجزیه و تطبیق نمونه‌های تصویری از دوره­ی تیموری، سعی بر ریشه­یابی عناصر تصویری چینی در فضای تصویری تیموری، شده است. پژوهش حاضر اهتمام بر یافتن پاسخ بر پرسش­های ذیل را دارد. ارتباط ایران دوره تیموری و چین دوره­ی مینگ چگونه بوده و در ارتباطات احتمالی، فرهنگ تصویری ایران چگونه از فرهنگ تصویری چین متأثر بوده است؟ نشانه­ها و اجزاء عناصر در نمونه­های منتخب چگونه بوده است؟ شیوه­ی تحقیق تطبیقی بوده و هدف آن نظری است. نمونه­های شاخص در اسامی هنرمندان به علت موضوع محور بودن پژوهش، از افرادی است که نمایاننده­ی نوع دیدگاه و مکتب خویش بوده و آثارشان اسنادی بر ارتباط تصویرنگارانه ایران و چین در دوره مزبور است. دستاورد پژوهش آن است که با وجود ارتباط رسمی ایران و چین از دوره­ی اشکانیان در ایران مقارن با هان غربی در چین، تا انتهای دوره­ی تیموریان در ایران و مقارن با دوره­ی مینگ، هنرهای تصویری چین بر فرهنگ تصویرنگاری ایرانی تأثیر گذارده­اند. در نمونه­های بررسی شده از دوره­ی تیموری، بیشترین سهم تأثیرگذاری مربوط به دوره­های تانگ، سونگ شمالی و مینگ بوده است.<br /> <strong> </strong>